Inmiddels is het bier druk aan het bubbelen en hangt de worst rustig op Jerans zolder. Zie hier Jerans kleine fotoverslag.

Zalmrolletjes
Het basisrecept (voor 3 tortilla's) gaat als volgt:

• Doe 200 gram roomkaas in een kom (van die "naturel" Philadelphia roomkaas, bieslookroomkaas is ook prima.
• Voeg toe aan kom: handje vol gesnipperde bieslook, een theelepel mierikswortelpuree, wat peper, zout en citroensap en meng het. Je kunt ook nog wat fijngesneden peterselie of dille toevoegen (in het laatste geval misschien de mierikswortel weglaten). Als het mengsel wat te dik is kun je zure room of yoghurt toevoegen.
• Besmeer drie grote tortillawraps dik met dit spul (randjes 2 cm vrijlaten).
• Verdeel daarna 200 gram in dunne plakken gesneden, gerookte zalmfilet over de drie met roomkaas ingesmeerde tortillas.
• Leg ter garnering groepjes van bieslookstengels evenwijdig aan de rolrichting
• Rol de wraps strak op (maar zonder dat de vulling er aan het eind uit spuit).
• Pak de wraps strak in plastic folie in (maak er een "snoepje" van) en zet een nacht in de koelkast om op te stijven
• Verwijder het plastic en snijd in rolletjes van 1 a 1.5 cm.

Mexicaanse kiprolletjes
Het basisrecept (voor 3 tortilla's) gaat als volgt:

• Kook 200 tot 300 gram kipfilet in water met een kippenbouillonblokje gaar.
• Laat de kipfilet afkoelen en trek het uit elkaar in "draadjesvlees". Doe het draadjesvlees in een kom.
• Voeg toe aan de kom: wat zeer fijn gesnipperde ui (witte ui, of sjalot), een flinke hand fijngesneden koriander, komijn, cayennepeper of chilipoeder en genoeg crème fraîche om er een smeuïg mengsel van te maken. Breng op smaak met zout en meer van de kruiden en specerijen. Dit moet echt niet mild smaken! (en koud smaken producten altijd nog minder sterk)
• Verdeel het mengsel over 3 tortilla's.
• Rol de wraps strak op (maar zonder dat de vulling er aan het eind uit spuit).
• Pak de wraps strak in plastic folie in (maak er een "snoepje" van) en doe een nacht in de koelkast om op te stijven
• Verwijder het plastic en snijd in rolletjes van 1 a 1.5 cm.

Dit recept kun je ook warm serveren. Dan moet je echter de wrap niet besmeren met het kipmengsel en oprollen tot een spiraalvormig rolletje, maar moet je de wrap ermee vullen. Je maakt er dan een taco van, d.w.z. tortilla aan de buitenkant, vulling in het midden. De taco in drie millimeter (mais)olie 'frituren' en opdienen met bijvoorbeeld guacamole.

Ossenworst-carpacciorolletjes
Het basisrecept (voor 2 tot 3 tortilla's) gaat als volgt:

• Koop 200 gram goede ossenworst en beleg er twee, maximaal drie tortilla's mee (besmeren). Je kunt ook biefstukworst kopen, of echte ossenhaas-carpaccio gebruiken... Als je het wat smeuïger wil kun je de tortilla's eerst besmeren met wat mayonaise (dan gaat het wat meer richting steak tartaar).
• Besprenkel de ossenworst met een half handje kappertjes, parmezaanse kaas en geroosterde pijnboompitten.
• Druppel er goede olijfolie over en mooie, oude, stroperig zoete balsamicoazijn.
• Bedek met een handje rucola en breng op smaak met zout en peper.
• Rol de wraps strak op (maar zonder dat de vulling er aan het eind uit spuit).
• Pak de wraps strak in plastic folie in (maak er een "snoepje" van) en doe een nacht in de koelkast om op te stijven
• Verwijder het plastic, steek er elke 1 tot 1.5cm een cocktailprikker in en snijd de rolletjes tussen de cocktailprikkers uit.

Tijmbeenhamappelmosterdrolletjes
We hadden beenham over, Wipi had nog een appel over, en ik had eindelijk een potje gedroogde mosterd in een supermarkt gevonden. Nog meer wraps denk! Het basisrecept (voor 2 tortilla's) gaat als volgt:

• Koop voor meer dan 50 euro bij de Jumbo. Je krijgt dan gratis iets wat de Jumbo een rollade noemt mee (een niet opgerold kilostuk beenham met vet en zwoerd kun je onmogelijk een rollade noemen, maar vooruit, het was gratis en lekker!). Eet eerst het grootste gedeelte met roomsaus, gnocchi en zuurkool, en snijd daarna 200 tot 300 gram in luciferhoutjes. Doe de luciferhoutjes in een kom. Je kunt ook gewoon 200 tot 300 gram gekookte, fijngesneden ham in een kom doen.
• Haal met een appelboor het klokhuis uit een zure, stevige appel en snijd deze in luciferhoutjes. Voeg toe aan de kom
• Voeg een halve theelepel (of meer??) droge mosterd (maar misschien werkt natte mosterd ook wel?) toe aan de kom, plus wat mayo en roomkaas.
• Meng tot een smeuïge massa ontstaat en breng om smaak met zout, peper, droge mosterd
• Bedek twee wraps met het mengsel
• Rol de wraps strak op (maar zonder dat de vulling er aan het eind uit spuit).
• Pak de wraps strak in plastic folie in (maak er een "snoepje" van) en doe een nacht in de koelkast om op te stijven
• Verwijder het plastic, steek er elke 1 tot 1.5cm een cocktailprikker in en snijd de rolletjes tussen de cocktailprikkers uit.

Zo, dat waren alle wraprecepten. Mocht je ook het recept van een van de andere hapjes willen hebben dan moet je maar even reageren.

Hoe serveer je pasta als tapas? Simpel! Meng al-dente spaghetti of spaghettini met een vrij kleine hoeveelheid van je favoriete saus, snelle tomatensaus, all'amatricana, alla norma, alla bolognese, wat dan ook. Klop een paar eieren met een flinke hoeveelheid parmezaanse kaas en voeg toe aan de spaghettini. Vet je muffinblik in, en vul de vormpjes met een ronddraaiende beweging met de spaghetti. Eventueel wat kaas erover, 15 minuten in de oven, een vijf minuten laten rusten en serveren op een plasje van de rest van de saus. Dit is schijnbaar ook een goede manier om overgebleven spaghetti-met-saus de volgende dag een tweede leven te geven.

Volgens mij is dit het lekkerste en meest feestelijke recept voor mosselen dat ik ooit geproefd heb. Het idee komt van Andreas, een Duitse collega, al heb ik het recept een beetje aangepast. 't Enige bezwaar dat ik heb met dit recept is dat je de mosselen misschien niet zo goed proeft onder al die sterke smaken.

Ingrediënten: 1kg mosselen, flink glas droge witte wijn, teentje knoflook, half pakje tomato fritto, 1 tomaat, 1/2 geroosterde paprika, 1 sjalot, klein handje koriander, tobasco of een andere pepersaus, 2 eetlepels olijfolie, 150 gram (belegen) kaas, 1/2 pakje (40 gram?) seranoham.

Voorbereiding: Rasp een 150 gram belegen kaas, of een andere, niet al te sterke maar wel romige kaas, of snijd ze in kleine blokjes. Snijd een aantal plakken seranoham in reepjes ter grootte van een halve mossel.

Bereiding saus: Doe in een kom: Een gesnipperd sjalotje, een tomaat zonder vruchtvlees in kleine blokjes, een halve geroosterde paprika in kleine blokjes, een klein handje koriander (optioneel), genoeg tomato fritto om er een dikke saus van te maken, tabasco naar smaak, en een of twee eetlepels olijfolie. Op smaak brengen met zout.

Mosselen: Maak een kilo mosselen schoon, zet een pan met wijn en een teentje knoflook op hoog vuur, en voeg de mosselen toe als de wijn heel hard kookt. Deksel erop en 3 tot 4 minuten op hoog vuur stomen.

In de oven: Als alle mosselen open zijn leg je de schelphelft waar de mossel zit op een ovenschaal. Vul elk van de schelpjes met een theelepel tomatensaus, leg op elk schelpje een plakje seranoham iets kleiner dan de mossel, en maak af met wat kaas. Schuif in een voorverwarmde oven (230?) tot de kaas gesmolten is. Jummieeeeh!

Een paar keer per jaar wordt de maandmeeting op kantoor vervangen door een maandmeeting buiten de deur. Als je pech hebt in het midden van het land in zo’n vreselijk ongezellig congresgebouw. Altijd in een veel te grote zaal, altijd hetzelfde lopend buffet met sneetjes stokbrood, aardappelsalade en beenham. Ongeveer eens per jaar hebben we geluk. Dan gaan we naar een echt restaurant waar je niet met je bord hoeft te leuren als een straatmuzikant met zijn pet. Morgen bijvoorbeeld, bij “Minang Kabau Baru”. Aangekondigd met de geweldige woorden: “Dit keer geen Chinees, maar een goede Indonees!”. Alsof er in Nederland, buiten de “Chinatowns” in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag ook maar enig verschil tussen een Chinees en een Indisch restaurant bestaat .

Maar klopt wat ik zeg eigenlijk wel? Ik weet dat veel van de eigenaren van Chinese restaurants uit Hong Kong afkomstig zijn, dat ik op vakantie in het buitenland vrijwel geen enkel gerecht op de kaart van een Chinees restaurant herken en ik weet dat dat komt omdat de meeste gerechten die wij als Chinees herkennen een Indonesische naam dragen. Maar zijn de Indisch klinkende gerechten wel Indisch?

Tristan Mostert schreef er een erg interessant artikel over dat kort samengevat het volgende beweert: Chinees-Indisch is in de jaren 50 door slimme Chinese restaurateurs uitgevonden om de Hollander in hun restaurants te krijgen. Men nam de Nederlands-Indische gerechten (op zichzelf al weer anders dan de Javaanse keuken, omdat het meer Nederlandse, Chinese en Portugese invloeden bevatte) die vanwege het koloniale verleden al bekendheid genoten en maakten ze geschikt voor de Hollandse smaak. De Indische restaurants wilden hun trotse keuken niet aanpassen aan de kaaskoppensmaak, maar de Chinese koks hadden daar natuurlijk geen moeite mee; het was immers niet hun keuken. Men vergrootte de porties, verminderde de scherpte, verving exotische ingrediënten voor Europese substituten en kookte het op een minder gecompliceerde, snellere, Chinese manier in plaats van op de Indonesische manier. En dat sloeg aan. Het sloeg zelfs zo goed aan dat we in Nederland denken dat we Chinees krijgen als we naar de Chinees gaan. Niets is minder waar: de Chinees-Indische keuken is zo Nederlands als erwtensoep en Hemaworst en nergens anders ter wereld te krijgen. En het is nog lekker ook! Dus misschien had ik die twee Italianen naast me in het vliegtuig naar een goudeerlijke, oer-Hollandse Chinees moeten sturen, toen ze me vroegen welke Hollandse gerechten ze allemaal móesten proberen!