Gisteren en vandaag vrijgenomen om aan m'n proefschrift te kunnen werken, maar zoals gebruikelijk ging er weer van alles mis. Eerst moest er gisterenmorgen, onder het genot van een bakje koffie, nog naar wat virtuele huizen worden gekeken. Een huis van 60m² in de Celebesstraat leek me wel wat, dus ik belde meteen voor een afspraak. Binnen een half uur was toevallig de eerste bezichtiging, dus ik dook onder de douche. "Verrek!", zei mijn nek, bij al dat enthousiaste gespring, en dus had ik niet alleen haast, maar kon ik ook mijn schoenen niet meer zien en mijn veters maar met pijn en moeite dicht krijgen. Heb ik weer! Leuk huis trouwens, zelfs pa kon er mee leven, maar ik werd niet zo vrolijk van de pijn. Ook niet van het feit dat ik zeker niet de enige was die kwam kijken, en dat er nog een enorme boel moest gebeuren in het huis. De rest van de dag met meer pijnstillers dan goed voor je maag is in bed gelegen. Beetje dom, want daardoor moet je er 's nachts heel vaak uit, als je begrijpt wat ik bedoel. Rond vijf uur belden de dames uit Den Haag. Morgen, 10:30, huurhuisje kijken, ga je leuk vinden!

De volgende ochtend ging het beter, net geen dode hoek in de auto, achteruitrijden "op gevoel". En inderdaad. Leuk huis! Korte Samenvatting: Tweede en tevens bovenste verdieping. Grote hal (4x1.5), supersmal maar superbreed balkon aan de achterzijde (6x1 op het noordwesten met soort schuurtje voor wat kratten bier), grote slaapkamer (4.5x2., kleine slaapkamer(2.3x2.7), redelijke keuken (2x3.2), aparte douchecel, apart toilet, zonnige woonkamer (4.3x6) aan de voor/zuidoostzijde, inclusief een soort bijkamer, en heel veel kleine inbouwkasten. Gestoffeerd, met laminaat en "keukenapparatuur" (maar welke, geen idee, in elk geval een gasstel!!). Nette buurt (vruchtenbuurt), 3km van het strand, 3km van de stad, 6 a 7km van m'n werk, parkeren voor de deur. Niet al te duur, voorlopig jaarcontract, 1 juli intrekken. Ik was met drie "stelletjes", geen van allen volgens mij met een vaste baan, en geen van allen zo'n trouwe klant van Samira, de blonde makelaarsschone, als ik. Toen iedereen z'n gegevens achtergelaten had kreeg ik direct de mogelijkheid om een aanbetaling te doen. "Jij moest helemaal uit Amsterdam komen, ik zei tegen mijn collega, als hij hem wil hebben, krijgt 'ie hem van me". Zo doe je dat .

Volgende week woensdag het contract ondertekenen. Als het tenminste niet spaak loopt op meneer de huidige huurder, die ineens niet meer zeker weet of hij nu 1 juli, of 1 augustus eruit wil. Hoe ga ik dat aan mijn huidige huurbaas uitleggen!? De rest van de dag opgeschept over m'n nieuwe huis en m'n auto volgeladen met vier jaar promotie, voor vier euro per uur. Ow, en dit schetsje gemaakt, waarna ik me besefte dat de afmetingen van de makelaar volgens mij niet kunnen kloppen, en ik niet meer weet waar de douchecel ookalweer was . Ik heb er onwijs (mooi woord) zin in. Eindelijk met gas koken. Een logeerkamer hebben!! Nog maar twee trappen omhoog. Een balkon hebben, al is hij maar bruikbaar voor twee en kun je al zittend niet over het gemetselde muurtje heen kijken(och, rookte ik nog maar, dan zou ik niet vallen over zulke details), een slaapkamer zo groot als de gemiddelde studentenkamer. Hah, Bas wordt volwassen. Hier durf ik zelfs m'n ooms en tantes op de koffie uit te nodigen .

Dinsdag 30 september is de dag
dat ik promoveren mag.

Niet echt een topdatum, maar ach, ik ben al lang blij dat ik van dat datumgeregelgedoe af ben. Volgende week mijn proefschrift maar eens naar de commissie sturen, en dan hoef ik me eindelijk niet meer schuldig te voelen als ik eens wat leuks doe in het weekend. Wat is er mis met:

"Hoi pedel, ik heb vier artikelen in leuke bladen",
"Top, wat goed van je, alsjeblieft, hier heb je een titel",
"Dank u, gaat u mee een biertje drinken?".
"Nee, ik moet nog meer mensen promoveren vandaag".

Sinds ik in m'n tweede studiejaar van een ganggenote (southside!) als souvenir uit Finland een Mexicaans kookboekje kreeg ben ik er al op zoek naar, de verse jalapeñopeper. Toen ik dus twee jaar geleden wat tijd had stuk te slaan op Schiphol en in een bloemenwinkeltje Jalapenozaadjes trof, kon ik ze niet laten liggen en heb ik ze meegesleept naar Portugal en weer terug. Ik heb me nu dus al twee lentes voorgenomen ze te zaaien, maar mijn gebrek aan groene vingers, ruimte en het benodigde gereedschap heeft me altijd weerhouden. Inmiddels heb ik een groenteboer gevonden die ze heeft, in het winkelcentrum aan het Gelderlandplein, en zo bleven die zaadjes ongezaaid. Tot Maarten over z'n moestuintje met kas in Beverwijk begon. Geweldig gaaf, zo'n moestuin! Bijna zo leuk en bevredigend als koken lijkt me, je arbeid wordt in elk geval altijd goed beloond met lekker eten! Nu het weer lente is, ik met m'n auto binnen een half uur in Beverwijk ben en ik Maarten al weer een tijd niet gezien had, leek het me een topproject: Jalapeñopepers zaaien en grootbrengen in Maartens kas. Voorlopig zijn het niet veel meer dan wat zaadjes in potjes, maar ik ben erg benieuwd! Voor de gein heb ik ook twee potjes mee naar huis genomen, eens kijken of het me lukt ze in de vensterbank te groeien. Voor wie geïnteresseerd is, ik heb tientallen zaadjes over! Roept u maar .

Ik heb inmiddels ook in de Peugeot 107 gereden, en ik moet zeggen dat ik onder de indruk was! Van buiten vond ik het autootje al erg stoer, maar toen ik met het ding door de binnenwegen bij Vinkeveen crosste, was ik verliefd! In de Civic voel je je een rijke, oude man die rustig naar z'n werk rijdt, in de 107 voel je je jong, hip ende vrolijk (maar ook een beetje armoedig ). Het kleine 1000cc, driecilinder motortje bromt heerlijk, hij stuurt lekker zwaar voor zo'n klein gebakkie, en hij trekt nog best aardig op ook. Op de snelweg viel hij niet eens heel erg tegen, hij kan goed meekomen met het verkeer, maar ik vrees het ergste voor de herfst en de winter: Hij waait met alle winden mee. Bovendien trekt hij niet erg lekker boven de 100km/uur, zodat vlot inhalen wat lastiger is, en de harde stoelen en stugge vering die het scheuren op de binnenwegen zo heerlijk maken, zorgen ervoor dat je niet graag lange afstanden met het geval rijdt.

Waarom ze een achterbank gezet hebben in de 107 is me trouwens een raadsel. Als je lilliputters met anorexia verwacht op te pikken is het misschien ideaal, maar in alle andere gevallen denk ik dat je beter de stoelen ingeklapt kunt laten zodat er daadwerkelijk een kratje bier in de kattenbak past. Dat kan trouwens niet bij de Civic. Doordat de batterijen direct achter en onder de achterbank zitten, kun je de bank niet inklappen. Vreemd genoeg kun je dus met een 107 een koelkast of wasmachine versjouwen, en met de hybride niet. Een ander ding dat voor de 107 spreekt, is de leaseprijs. Mocht ik onverhoopt niet bij mijn huidige baas blijven werken, zit ik, als ik pech heb, toch aan het vierjarige leasecontract vast. Bij de 107 zou me dat zo'n 300 per maand kosten, bij de Civic ruim over de 700 euro. Voor mij is de 107 sowieso per maand 70 euro goedkoper in de bijtelling, bij de Civic moet ik niet alleen bijtelling, maar ook eigen bijdrage betalen, omdat hij eigenlijk iets te duur is voor m'n baas.

Een moeilijke keus dus. Ik zit veel in de auto, en bijna uitsluitend op de snelweg. Ik weet nog niet waar ik woon de komende vier jaar, en wat mijn woonlasten zullen zijn. En ik ben geen rijke, oude man, maar heel hip, ende vrolijk, ende jong . Ow, en ik ben heel slecht in parkeren .

Vanwege het autorijden hoef ik het niet te doen, verhuizen. Wat is dat geweldig zeg! Of je nu met mooi weer heerlijk over de snelweg cruised met het raampje open, 's avonds in de regen keihard met je ipod zit mee te zingen, je als een rally-rijder een weg baant door kronkelend, landelijk Holland, of op top-snelheid op een onverlichte snelweg probeert je nachtblindheid voor te zijn, autorijden is inspannend en ontspannend tegelijk! Ben ik moe of brak als ik 's ochtends instap, eenmaal aangekomen op mijn werk lijk ik dat ineens helemaal vergeten. En terug precies hetzelfde, stap je ingekakt van de hele dag naar het scherm staren in, stap je fris en vrolijk weer uit. Ik kan het iedereen aanraden!

Mijn foxje begint zich nu, nadat ik hem alweer meer dan 4000 kilometer op zijn staart heb getrapt, ook eindelijk te gedragen. De motor jankt niet meer zo, hij trekt lekker, en hij voelt nog best wendbaar aan. Je moet hem rijden alsof je op een motor zit, meehangen en meekijken in de bochten. Ook moet je hem niet plankgassen, maar je gaspadaal net iets daaronder houden. Vanavond rond zes uur binnendoor, langs een riviertje ten zuiden van Delft, van Rijswijk naar Capelle aan de Ijssel gereden omdat er file stond op de A13, en de simpele opdracht "follow that car" (een dikke Saab van mijn collega) was kermis! Wat is Holland toch mooi! En wat is iets te hard de bochtjes nemen, stiekem toch verschrikkelijk leuk! . Ik moet echt een camera in mijn nieuwe mannentas proppen en aan de kant gaan staan, want wat ik af en toe voor picture perfect kodak momenten tegenkom, is ongelofelijk! Vanavond terug via mijn oude route langs Woerden was ook weer geweldig. Af en toe is een landelijke tachtigkilometerweg beter dan een vijfbaans snelweg!

Vorige week een proefrit in een Honda Civic Hybride gereden. Kost zo'n 24000 euro ex het multimediasysteem, maar vanwege de milieuvriendelijke bijtelling zou ik maar zo'n 140 euro per maand betalen (eigen bijdrage + belasting). Wat een auto! Automaat, cruise control, climate control, digitale snelheidsmeter, blue tooth telefoonvoorbereiding, ipodaansluiting en besturing via het 7" satelietnavigatieschempje, ramen en spiegels electrisch, centrale deurvergrendeling, Amerikaans geveerd, lekker stuur. Het ding is zo groot als een Audi A4 of BMW 3-klasse, en als je niet te hard ermee rijdt, voelt hij ook zo. Wow! Aan de automaat was ik sneller gewend dan ik dacht, en de cruise control is een geschenk uit de hemel! Nooit meer een stijf rechterbeen! Het is wel over met de snelle fox-acties, want al is de Civic sneller dan de Fox, hij is eigenlijk bedoeld om zich rustig, stil, als een soort limousine voort te bewegen. Stap je hem iets te hard op het gas, dan klinkt hij hoger dan een nicht met z'n lid op een hakblok.

Komende zaterdag heb ik een proefrit in een Peugeot 107 gepland, de andere kant van het milieuvriendelijke spectrum. Een beetje uitgepimpt als automaat met airco kost hij zo'n 12000 euro, wat neerkomt op zo'n 60 euro per maand aan bijtelling. Om eerlijk te zeggen vind ik het een supermooie auto, al is hij nog zo klein, maar is zijn formaat inderdaad wel een nadeel. Met zijn 1 liter motor is hij volgens de reviews vermoeiend op de snelweg, en omdat hij superlicht is, ligt hij niet echt lekker op de weg bij hoge snelheden. Je kunt er eigenlijk niet met meer dan twee man fatsoenlijk in zitten, en hij heeft geen kofferbak. We zullen het zaterdag zien. Jammer dat je vier jaar aan zo'n leaseauto vastzit.

De civic is dus luxe, relaxed, goed voor op de snelweg en als je lange afstanden rijdt, ruim, en zo'n 80 euro duurder dan de beter parkeerbare, wendbaardere peugeot die in principe maar twee personen kan vervoeren en zich niet echt goed voelt op de snelweg. Lastige keuze, in deze financieel onzekere tijden (anders had ik natuurlijk direct voor de dikke hybride gekozen)!