Vandaag was relaxed. Binnenkomen, koffiedrinken, ga maar even een uurtje wat voor jezelf doen (UML-boekje bladeren. Wat een hoop gelul! Hoeveel marketingspeech kun je in een computerboek kwijt?) en daarna een lang gesprek met een van de managers van het consultancybedrijf over het bedrijf en over de eerste nieuwe klant waarbij ik ga solliciteren (ik ga op m'n blog geen bedrijfsnamen noemen). Zo lang zelfs, dat we geen tijd meer hadden om iets te regelen met de secretaresse, dat gaat morgen gebeuren. Met diezelfde manager in Hotel New York een goeie eendenborstfilet gegeten en m'n strategie voor het sollicitatiegesprek van overmorgen besproken (note to self: geef overal een positieve draai aan). Daarna nog even wat besproken over alle secundaire arbeidsvoorwaarden en toen mocht ik alweer naar huis. De komende week mag ik lekker na de files vertrekken (rij maar weg om 9 uur werd mij verteld, je moet de eerste week rustig beginnen) en dus blijven de gewraakte files voorlopig even uit. Wel lijkt de nieuwe klant mij voor 3 tot 4 jaar te willen, ipv de gehoopte 1.5 tot 2 jaar, en ik moet nog even bij mezelf te raden gaan wat ik daarmee aan moet.

Ow, ik had eigenlijk gehoopt vroeg genoeg thuis te zijn met m'n nieuwe auto om een parkeervergunning te regelen (17:30), en dat zou me ook gelukt zijn, maar helaas, de Volkswagen Fox was er nog niet, en tot die tijd rij ik een best snelle Polo (tot die tijd moet ik dus ook betaald parkeren). Parkeren is me te duur, dus ga ik m'n nieuwe scheurijzer maar eens uitproberen, en m'n ouders opzoeken. Vrrrroem!

Hij is af! 1 weekendje vrij en wat doet baschie? Juist ja, hij bouwt een hele nieuwe webpagina! Out with the bad, in with the good! Heerlijk prutsen, zonder je schuldig te voelen dat je niets aan je thesis doet!

(Ow, en ja mam, ik heb nieuwe broeken en overhemden gekocht. Zoonlief zal tip-top in orde bij z'n nieuwe baan verschijnen ). Ik heb zelfs een zonnebril gekocht voor in de auto!

Het einde van een tijdperk is aangebroken en baschie pinkt even een traantje weg ; ITSRadio is niet meer! Nooit meer topteringherrie omhoogduimen, nooit meer ergeren aan jaren tachtig muziek en nooit meer theedrinkende bejaarden met hun gitaar . Bedankt wiho, 3v3rt en Appie voor deze topapplicatie! Hoe had ik mijn promotie zonder radio moeten overleven?

Of ik nog nooit in m'n leven zo hard gewerkt heb betwijfel ik, maar ik heb in elk geval keihard en supergeconcentreerd gewerkt deze week. Op een bepaald moment ontstond er ineens urgentie en die won het gek genoeg totaal van m'n zenuwen en mijn afkeer. Ik zag enorm op tegen alle problemen die ik tegen zou komen tijdens het schrijven, en het grootste obstakel was de angst dat ik erachter zou komen dat ik in het verleden iets fout gedaan heb waardoor m'n berekeningen niet meer kloppen. Je gaat immers één tot vier jaar na dato nog eens goed voor zo'n afleiding zitten, om hem duidelijk en helder aan je lezers uit te leggen, en dan bestaat de kans dat je een minnetje ontdekt die er niet had moeten zijn, of dat er ergens een factor wortel twee ontbreekt. Dat laatste is me trouwens al eens eerder overkomen, maar gelukkig bleek dat overkomelijk. De afgelopen paar weken had ik er zeker vijf keer last van. Totale paniek! Opspringen, als een kip zonder kop rondlopen en "alles wat ik in mijn derde jaar gedaan heb is fout!" roepen. Gelukkig bleek telkens net voordat ik in radeloosheid de prof opbelde dat er niets aan de hand was, maar dat heeft me wel vijf maanden van m'n leven gekost .

Drie dagen geleden zag ik ineens licht aan het eind van de tunnel. M'n werktempo ging nog harder omhoog, ik werkte tot laat door en alles wat ik probeerde lukte. Ik heb in die drie dagen gedaan waar ik normaal drie weken over doe. Morgen is m'n laatste werkdag. Ik moet nog een mini-inleiding (in chapter this we do that, in chapter sister we do so) en een samenvatting (in chapter this we did that, in chapter sister we did so) schrijven, en dan gaat hij richting de printer, in een envelop, en naar m'n professor voor de laatste controle. Over iets minder dan een maand wil ik het dan naar de commissie sturen en dan zal ik wel ergens in september promoveren.

ow, en morgen hoef ik hier dus hopelijk alleen nog maar "wooohooo" aan toe te vullen, met de bijbehorende smileys.

______________________________________ (deze ruimte is gereserveerd voor uitbundig gejoel).

Tja, mag ik joelen? Het ringbandje zit door m'n thesis, de thesis in een envelop en de envelop in een grote plastic bak met "overige bestemmingen". Maar de thesis heeft maar 1/4e inleiding en nog geen samenvatting. Achja, ik heb wel voor het eerst in een maand de hele nacht doorgeslapen en heerlijk fluitend m'n commissieverzoekbriefje afgeleverd bij de Kruislaan. En het is m'n laatste werkdag. Dus vooruit ende heel voorzichtig:

Nog een week tot mijn nieuwe baan begint, ik m'n thesis zo goed als af moet hebben (don't ask), en ik vrolijk met een klein Volkswagen Foxje (tijdens m'n proeftijd) in de file tussen Rotterdam en Amsterdam mag gaan staan. Aangezien ik als de dood ben dat ik mijn huis niet meer kan vinden en ik geen zin heb om dan maar in mijn auto te gaan wonen, leek het me een goed moment een gadget te kopen waarmee ik hopelijk nooit meer verdwaal! Ik heb speciaal gekeken naar hoe lang hij het uit houdt op batterijen, zodat ik hem ook op de fiets mee kan nemen . Nooit meer verdwalen, lang leve de techniek!