Improviseren leek me the holy grail, maar oefenen geeft juist zelfvertrouwen, je weet dan immers waar alle valkuilen zitten. Ik heb nog nooit zo hard geoefend voor een praatje, als dit keer voor Veldhoven. Zeker acht keer heb ik het volledige praatje aan me voorbij laten gaan, van huis, alle bruggen nemend die de Amstel over zich dulde, tot aan m'n werk. En het ging uiteindelijk erg goed.

Volgens mij kom ik redelijk arrogant over als ik zo'n praatje geef. Als ik spreek, moet iedereen voor me wijken, anders werkt het niet. Twijfel maakt kleine mensen. Dus toen het goed ging, was er nog maar een ding dat me restte. Zuipen alsof dit de laatste Veldhoven ooit was. En ook dat lukte. Ik heb gedanst op muziek waarop ik beloofd had nooit te dansen. Au!

Je werk presenteren is een van de taken van een promovendus, maar ik ben er nooit zo dol op geweest. Een presentatie voor je collega's is nog wel te doen (al ben ik ook dan een zenuwpees, kan iedereen die me van de UvA kent beamen), die vinden hoe je presenteert en waar de collega nou eigenlijk mee bezig is interessanter dan het uiteindelijke wetenschappelijke resultaat. Maar een presentatie voor een publiek van onbekende wetenschappers zag ik nooit zo zitten. Daar vond ik m'n eigen werk eigenlijk niet interessant genoeg voor. Natuurlijk, voor een klein publiek van "experts" zijn de verbeteringen die ik aanbracht aan de modellen die ik onderzocht nog best waardevol, anders zouden m'n artikelen vast niet geaccepteerd zijn, maar het grote publiek vindt wat ik doet vast reuze saai.

Maar nu doe ik eindelijk iets waarvan ik hoor dat men het daadwerkelijk interessant vindt en morgen is m'n eerste (en ook meteen m'n laatste) praatje voor een groot, divers, vreemd publiek. Bij Physics@Veldhoven komen zo'n duizend natuurkundigen bij elkaar, en ik moet een 15 minuten durend praatje houden tijdens een van de parallelsessies. Er zijn zeven sessies tegelijkertijd, dus dat betekent dat ik rond de honderd man publiek mag verwachten. Brrrr! Spannend hoor! Dinsdag en woensdag ben ik dus ff AFK.

Vandaag kreeg ik ineens een ingeving toen ik m'n WW-uitkering aan het aanvragen was en m'n sollicitatieactiviteiten doornam. Gesolliciteerd en aangenomen per 1 maart, check. Overige activiteiten, eeeh, misschien kan ik Evert Jan eens vragen of ik bij hem kan solliciteren. Ik heb al een maandje verlenging, omdat ik een dag per week als computersysteembeheerder werk voor de UvA, en de voltijdsysteembeheerder is een week geleden vertrokken. Dat werd dus ineens een echte sollicitatieactiviteit, en ik geloof dat het me gelukt is; het wachten is op antwoord van personeelszaken. Ben ik mooi een extra maandje onder de pannen, zonder sollicitatieverplichtingen.

Ik weet dat de motivatie zou moeten zijn "nog 13 dagen en je contract loopt af, nog 43 en je nieuwe baan begint", maar het werkt niet. Deze week merkte ik ineens dat ik 's avonds niet naar huis loop, maar sjok. M'n schouders hangen, m'n hoofd kijkt naar beneden en ik kijk mensen niet meer aan. Bah wat haat ik dit werk. Waarom moet een baan die je al tijden niet meer leuk vindt eindigen met zo'n kutopdracht. Ik wil vieren dat ik hier nooit meer mag werken, maar in plaats daarvan moet ik werken om hier nooit meer te hoeven werken. Was niet het hele idee dat ik hier niet meer wilde werken?

Ik drink niet meer, maar dat helpt niet. Ik slaap 9 a 10 uur per nacht, ben zelfs wat meer gaan bewegen, maar buiten dat m'n broek wat beter zit, wordt m'n humeur er maar niet beter op. Dus ga ik nog maar vroeger naar bed, dan kan ik de volgende morgen nòg frisser opstaan, en misschien heb ik dan wèl zin. Dus, fleur me op. Verzin eens iets dat ik nog minder graag zou doen, dan m'n thesis schrijven. Iets met kindertjes in Afrika ofzo. Ik kom er even niet op.

Soms heb je een openbaring die zo intens is, zo sterk, dat je maar één ding kan doen. De mensheid redden! Vandaag had ik zo'n moment.

Als uw leven u lief is, als u aan uw hart moet werken, als u snel driftig bent, of als uw bloeddruk wat te hoog is, doe uzelf dan dit plezier. Ga naar het menu Tools, klik op AutoCorrect Options, ga naar het tabblad Replace as you type en onder het kopje Apply as you work verwijder het vinkje uit het vakje Automatic layout for inserted objects.

Gefeliciteerd! U heeft net uw leven met zeker 5 jaar verlengd! Presentaties maken zal nooit meer hetzelfde zijn. Nooit meer zal uw zorgvuldig samengestelde dia compleet door de war gegooid worden omdat je ergens nog een klein plaatjes, of een formule wilde toevoegen. Jawel, u heeft net dit irritante gedrag uitgezet! Misschien zult u in de toekomst Powerpoint zelfs wel gaan waarderen. Wie weet! Maar voor nu weet ik één ding zeker: ik aanschouw een gered persoon.

Oeoeoeoh, van wie zou dat flesje afkomstig zijn? Ik heb nog niets te vieren. M'n onderbuurvrouw zou me nog een fles Champagne uit Frankrijk meebrengen, maar waarom dat met de post zou moeten? Iemand die iets goed met me te maken heeft? Terecht, natuurlijk, maar niet erg waarschijnlijk. Een geheime bewonderaar dan? Een dame die begrijpt dat de weg naar een mans hart een stuk minder obstakels bevat als dat hart drijft op een flink met alcohol gevulde maag? Het is te hopen!

W0000t, Champagne. Demi-sec. Hmm, overduidelijk van een vrouw, wie kiest anders voor de één na zoetste onder de champagnes? "We toasten met elkaar op een succesvol 2007. Tevens de beste wensen voor 2008 zowel zakelijk als privé". Een werkgever die flessen champagne met de post verstuurt! Dit IS het begin van een prachtige samenwerking! En ik heb meteen wat om te laten ploffen als m'n thesis af is!