Het is hard werken voor De Kift, of zoals Wipi zei: “de muzikanten zien hun instrumenten als landwerktuigen waarmee ze zich door de muziek heen ploegen” (of iets van die strekking). Dat moet ook haast wel, want drie van de acht bandleden wisselen in sommige nummers haast elke tien seconden van instrument (van trombone naar tuba naar soesafoon of van electrisch gitaar naar trompet naar zang), met pauzes van hooguit een seconde. Mij raakte het wel. De stem van Ferry Heyne bezorgde me meerdere keren kippenvel en de vette hoempapafunk-en-punkriffs bezorgde me niet alleen pijn in m'n wangen van het voldane glimlachen, als ook compulsief ritmische bewegingen van voornamelijk benen en hoofd. Check ze eens op ITSradio, inmiddels staan de albums 7, Koper en Vlaskoorts online!