Ik dacht: Wat doet de herinnering aan Genua meer herleven dan sjieke potjes Pesto Ligure, gekocht in een lief, klein delicatessewinkeltje in een steegje naast de Porta Soprana, geserveerd over Croxetti, met de hand bestempelde, ronde, ouderwetse pastaschijfjes ter grootte van een katholieke hosti. En wie beter om me bij dat herinneren te helpen trouwens dan Francesco, mijn collegabuurman die al drie keer heerlijk Italiaans voor me heeft gekookt en me voorzien heeft van culinaire tips voor mijn reis naar Italië. Edith en Elske zouden me helpen het allemaal te verorberen, Edith moest om persoonlijke redenen echter afzeggen, maar Elske was gelukkig wel van de partij!

Ik hou best van pesto, maar vind het ook een beetje overgebruikt in de hip-Nederlandse keuken. Dus om een overkill te voorkomen en om Elske aan haar 200 gram groenten per dag te helpen en mij aan mijn 200 gram vleesch, heb ik besloten het pestogerecht vooraf te laten gaan door een garnalensoep en de pasta te begeleiden met een salade van gerookte kip, parmaham, rucola en champignons in een sinaasappelyoghurtdressing (het klonk mij ook niet al te Italiaans, maar het kwam uit een Italiaans kookboek en was best lekker.). Tip voor pasta-pesto van Francesco: snijd blokjes kruimige aardappel (2 aardappels voor 3 personen) zo klein dat, als je ze meekookt met de pasta, ze botergaar zijn op het moment dat de pasta gaar is. Een cm³ of kleiner dus. Giet de pasta en de aardappel na het koken af, voeg de pesto toe, roer goed, en klaar is Kees. De kruimige, uit elkaar vallende aardappel maakt de pesto net wat "romiger".

De klapper van vandaag was trouwens de garnalensoep. Ik ben namelijk dol op soepen maken. Het urenlang pruttelen van vlees en groenten in een beetje water om hun smaak te onttrekken geeft me die kleine momenten waarop ik zelfs een beetje jaloers op chemici ben . Kippensoep, vleessoep van schenkels of ossenstaart, groentesoep, champignonsoep, tomatensoep, vissoep. Ik doe zo mijn best om "from scratch", een goede bouillon en daarmee vervolgens een goeie soep te maken dat de hoeveelheid dure ingrediënten die ik voor een litertje bouillon ge/verbruik, mij het schaamrood op mijn kaken brengt. Vaak is het zelfs zo dat ik nog te weinig gekocht heb en mijn heil alsnog bij bouillonblokjes moet zoeken. Maar niet bij deze garnalensoep!. Het is niet voor niets dat Patrick me enthousiast mailde met dit recept, het is geniaal! 300 gram garnalen, geen geld, en alleen al hun schalen, niet eens hun vlees, geven je een liter van de meest fantastische bouillon die ik ooit from scratch gemaakt heb. Geen bouillonblokje nodig! Trouwens, vanaf nu koop ik grote garnalen niet meer gekookt. Het garnalenvlees smaakt zoveel beter als het in hete olie gebakken is in hun eigen, supersmaakafgevende schaal. Ik ben lyrisch! Deze soep is voorlopig even mijn lievelingssoep! Thnx voor de tip Patrick!