Als je een plaatje moet verkleinen, bijvoorbeeld om als thumbnail te kunnen dienen of om het plaatje weer te kunnen geven op het kleine schermpje van een mobiele telefoon, heb je twee mogelijkheden: bijknippen (croppen) of herschalen. In het eerste geval verlies je het overzicht, maar bewaar je de details van het belangrijkste deel van je plaatje, in het tweede geval bewaar je het overzicht, maar verlies je de details. De Israelische computernerd Ariel Shamir heeft een indrukwekkend algoritme verzonnen dat allebei doet.

Het algoritme is eigenlijk best slim bedacht: Voor elke pixelkolom die een plaatje smaller moet worden verwijdert het algoritme het pixelbrede pad van bovenaan tot onderaan het plaatje, waarover de gradiënt minimaal is. Mocht dat een beetje vaag klinken, dan moet je deze video maar eens bekijken, waarin het haarfijn uitgelegd wordt. Niet erg nuttig voor "mooie foto's", maar wel koel .

Nummer drie in de serie "Bluf your way, into PRE" (wat nog rijmt ook, als je de afkorting op z'n Hollands uitspreekt) staat online . Of zoals ze zelf zeggen:

We are pleased to inform you that your article has been published online today, 22 August 2007, in the August 2007 issue of Physical Review E (Vol.76, No.2).

Zie hier voor titel, abstract, etc. etc. Mankind draait zich nog even om, maar het is "a giant step" voor baschie! Ow, enneh, psssst -, het mag eigenlijk niet, maareh hier is het artikel gratis en voor niks te bekijken! U heeft het niet van mij .

Is het niet vreemd dat de meeste wereldleiders, alle Amerikaanse presidentskandidaten met uitzondering van Kucinich en Gravel en zelfs de Europese overheden rechts-authoritair zijn, terwijl geen van u boven de nul scoort op de autoritair/libertijnse schaal en de meerderheid van u aan de linkse kant zit? Is er een groot verschil tussen "het volk" en u, een groot verschil tussen "de leiders" en u, of een groot verschil tussen hoe u de vragen interpreteert en beantwoordt, en hoe de mensen van politicalcompass.org de vragenlijst invullen voor politici en overheden?

Alhoewel Kucinich het laatste debat heeft gewonnen (zeggen de kijkers van ABCNews) gaat volgens de laatste Gallup poll maar 1% op Kucinich stemmen en valt Gravel buiten de significantie. Gezien hun positie op het politieke kompas zouden u waarschijnlijk, en ik zeker, bij die 1% moeten horen. Maar niet alleen u en ik zouden moeten vallen voor Kucinich' slap-socialistische gezever (), 65% van de bijna 130.000 die een Amerikaanse kieswijzer om advies heeft gevraagd, zou hetzelfde moeten doen (65% van de deelnemers kreeg òf Kucinich òf Gravel als eerste keus). De huidige favorieten by de Democraten deden het een stuk slechter: Clinton (3,5%), Obama (3%) en Edwards (1,3%). Zou het waar zijn wat Kucinich zegt: “When people vote exclusively on the issues that are important to them, without being influenced by name recognition, celebrity, or millions of dollars in advertising, Congressman Kucinich wins in a landslide,”, of zijn mensen die kieswijzers op het internet invullen nou eenmaal een stuk links-libertijnser dan de gemiddelde stemmer?

U kunt hier zien of u bij de 65% hoort die het met Kucinich en Gravel eens zijn. De uitslag voor mij was als volgt: Kucinich 46, Gravel 33, Clinton 30, Edwards 29, Dodd 28, Obama 28, Biden 26, Richardson 24, Paul 0, McCain -8, Giuliani -16, Thompson -16, Cox -17, Brownback -20, Huckabee -24, Romney -34, Tancredo -38, Hunter -39. Trouwens, ook in deze test wint Kucinich mijn steun (85%), met Barack Obama (80%) en Christopher Dodd (74%) als tweede en derde. Vreemd genoeg komt Gravel pas op nummer 10.

Veel cooler dan Tux in ascii, cooler zelfs dan een getypte George Washington uit 1939, of een bunny-achtig uiltje uit 1948. Toen ik deze cd bij m'n onderbuurvrouw Marie tegenkwam viel mijn bek open. Op de CD spelen twee pianisten letterlijk het portret van Hedwig, een 70x55 centimeter door Jurriaan Andriessen handgeschreven partituur in 54 delen, waarvan een iets kleinere versie wordt geleverd bij de CD.

De wimpers zijn daadwerkelijk gebonden noten in een loopje, de wenkbrauwen vallen over de notenbalken heen en het loopje in de mond spant zelfs drie hele balken. De muziek zelf hobbelt een beetje tussen klassiek en "boogie" in en dat laatste had van mij niet gehoeven, maar wat een manier om je vriendin te laten zien wat je voor haar voelt. Erg indrukwekkend!

De termen links en rechts vinden hun oorsprong in de plaatsing tijdens de Franse nationale vergadering vanaf 1789, maar zijn natuurlijk eigenlijk te gelimiteerd om onze complete politieke kleur te beschrijven. Daarvoor is er het "politieke compas", dat je niet alleen op een economische links-rechts schaal plaatst, maar je ook op een sociale (libertijn-authoritair) ladder indeelt. Nu had ik al bedacht dat ik "sociaal-liberaal" was. Sociaal als het om economische zaken gaat, liberaal als het om sociale zaken gaat, maar dat ik op het politieke compas hand in hand met Gandhi, Nelson Mandela en de Dalai Lama zou staan, had ik nooit verwacht! . Zouden die Amerikanen werkelijk zo rechts zijn, heb ik me te politiek correct gedragen tijdens het invullen van de vragen, of ben ik nou eenmaal zo links-libertijn? Uw eigen compasscore uitrekenen doet u hier. Ik ben natuurlijk benieuwd naar uw score!

Economic Left/Right: -5.62
Social Libertarian/Authoritarian: -4.62

Zie hier trouwens de scores van de Amerikaanse presidentskandidaten en hier die van de Europese overheden. Ow, en om Elske voor te zijn, de site is niet specifiek gemaakt voor Amerikanen, getuige deze, deze en deze faqs.

NB: ik heb de punten van de wereldleiders etc. bepaald met scanit, ervan uitgaand dat de assen exact van -10 tot +10 lopen. Hitler haalt dan ook geen 10 op de fascistische schaal, maar een 9,5.