Dit nummer zit nu al een paar weken in mijn kop. Allemaal de schuld van Mike Patton, die onnavolgbare ex Faith-no-More-zanger die blijkbaar net zo makkelijk het zoetsappige "Easy" van The Commodores covert, als dit soort compleet waardeloze bagger uitpoept. Het muntje kon dus allebei de kanten op vallen toen ik op de luisterpaal van de VPRO vernam dat hij een CD genaamd Mondo Cane, vernoemd naar een Italiaanse shock doc uit begin jaren 60, vol met Italiaanse popliedjes uit diezelfde jaren 60 had gecovered met hulp van een complete orkestbak. Een oude rockheld uit mijn jeugd die mij Italiaans gaat leren? Dat kan ik natuurlijk niet laten liggen. En het album is gelukkig helemaal geweldig! Eigenlijk ontzettend kortzichtig van me: Natuurlijk had Italië in de jaren zestig zijn eigen Ramses Shaffy's! Maarja, Eros Rammaarzotie verpestte alles. Helaas is Mondo Cane inmiddels niet meer op de luisterpaal te vinden, maar twee jaar voor het uitkomen van deze CD trad Patton al op in Paradiso met het Metropoolorkest en de ongelooflijk goede trompettist Roy Paci, en dat hele concert is gelukkig in zijn geheel op jouwbuis te bekijken, met als opener dus dat tijdens een hoerenbezoek geïnspireerde nummer dat nu al een paar weken in mijn kop zit.

Il Cielo in una Stanza werd oorspronkelijk gezongen door Mina, volgens Francesco echt een heldin der Italianen en in Nederland vooral bekend (of berucht) voor het aanleveren van de tekst voor Brandend Zand. Een makkelijke tekst (iets van: als je bij me bent heeft deze kamer geen muren, maar bomenrijen, en dit paarse plafond bestaat niet meer), een heerlijk galmend bombastisch refrein en de mogelijkheid om lekker los te gaan met strijkers. Alles was ein Popsong so braucht zou ik zeggen. Zeker in de jaren 60.

Maar schroom niet om ook de "originelen" achter de andere nummers op het album te vinden. 20 km al giorno is bijvoorbeeld een heerlijk nummer om op reis te zingen in de auto of tijdens het wandelen (over een arme kerel die elke dag tevergeefs 10km heen en 10km terug naar z'n "projectje" loopt). Ore d'amore is eveneens heerlijk slepend en bombastisch. Of Quello che Conta (dat wat telt), L'uomo che non sapeva amare (de man die niet kon liefhebben), Dio, Come ti Amo (Eurovisie songfestival 1966, god hoe ik van je hou). Ow, en zeg nou zelf, de Amerikaanse versie is vreselijk (en god wat lijkt ze op lady gag gag later in haar leven. Jammer!). Een beetje teleurstellend is ook hoe ze als prima toebedeelde brunette de blondine uithangt, maar vergelijk Grande grande grande met de gejatte Never never never (en wat een eer om door Bassey gecovered te worden!!) Ow, dit nummer is ook wel erg gaaf, gecomponeerd simpelweg om te laten zien dat mevrouw 4 octaven aan kan . Of dit nummer wat alleen maar lijkt te transponeren. Geweldig!

Even een korte update. Ik zal het later wel een beetje netter opschrijven. Ik had me in elk geval nergens zorgen over hoeven maken. Veel socialer dan dit wordt het niet, geloof ik. Ook begint het nu gewoon pijn te doen om Italiaans te praten. Te veel geleerd, te weinig tijd! Dus ik mag niet zeuren dat ik te weinig Italiaans praat.

Hoogtepunten? Sjieke prociuto di sauro met meloen als avondeten om 1:30 na aankomst in Udine. De 800 gram wegende porcinipaddestoel die de vader van Francesco tijdens ons verblijf in Oostenrijk heeft gevonden en de risotto die de moeder van F. de volgende dag ermee gekookt heeft. Pruimenschnaps, perengrappa en de gastvrijheid van de Oostenrijkse vrienden van de ouders. Het 10 meter lange, luxe jacht waarmee we in de rivier de Stella hebben gepicknikt(??), voor anker in de "lagoon" bij Grado om te kijken naar het Italiaanse equivalent van de red devils; tricolore rokend formatievliegen met straaljagers. Voor anker in de Adriatische zee en zwemmen tussen de boze, grote kwallen. Udine is een prachtige stad, Cividale di Friuli een mooi middeleeuwse "hoofdstad" met meer kerken dan supermarkten en een grote rivier met enorme vissen. Een halve liter wijn 's middags tijdens een solo-lunch. Allemaal super

Morgen Trieste, woensdag Treviso, Donderdag naar huis.

W000t!! Ik was eigenlijk niet van plan om op vakantie te gaan dit jaar. Weekendje Reihms, weekendje Duitsland, moet genoeg zijn. Maar nu blijkt dat ik toch een weekje goedkoop Italië aan kan doen als ik met Francesco mee rijd, de 20ste augustus, bij z'n ouders in Udine blijf maffen en met 't vliegtuig de 26 augustus terug vlieg. Ticket geboekt: enkele reis voor 71 euro! Italië wooohooo!

wordt vervolgd.

aaaargh!! Nog geen 24 uur na het boeken van de vlucht (26 aug rond 16:30) krijg ik een mailtje dat mijn boeking is gewijzigd. De vlucht vertrekt ineens om 7:55 in de ochtend, terwijl ik 150 km van het vliegtuig verblijf op dat moment. Kan dat zomaar??

Update 2

Geniaal! Net nu ik een hotel geboekt heb op Treviso airport verzetten ze de vlucht opnieuw. Nu vlieg ik om 9:55 .

Update 3

Gisteren vroeg Lizhe, een collega van Francesco en een oud collega van mij, of hij ook mee mocht naar Italië. Dus we gaan nu met z'n drieën en nu heeft de moeder van Francesco twee buitenlanders te verduren. Povere mamma! Ik hoop maar dat het een beetje goed gaat, want eigenlijk ken ik Lizhe helemaal niet zo goed. Als je de enige buitenlander bent dan word je er gemakkelijker bijgetrokken omdat je anders zo alleen lijkt. Ben je met z'n tweeën vreemd, dan betrekken ze je een stuk minder snel en ik ben een beetje bang dat we tot elkaar veroordeeld zijn.

Frau Hedi: Topconcept. Neem een rondvaartboot. Laat kroegen, discos en bandjes het bier en de muziek verzorgen, en vaar de hele avond op hoge snelheid en met luide muziek, met de stamgasten en natuurlijk met heel veel bier door de gigantische haven. Elk uur legt de boot even aan om gasten erbij en eraf te laten, en je betaalt maar 1 keer.

Deze avond een van de stamkroegen/restaurants van Sven: backbord, een bio/vega/veganrestaurant met een hardcore/punk publiek en ditto eigenaren (het restaurant wiens veel te rokerige openingfeestje ik vorige keer in Hamburg gauw ontvluchtte en wiens eigenaar de keer daarvoor de tequilla rijkelijk liet vloeien als toen-nog barkeeper bij de afterparty van Svens promotie). Geweldig weer, veel Jever, alternatievelingen met tattoos, goeie muziek en natuurlijk der Svennie und der Nils. Topavond, volgend jaar ga ik zeker weer!

Voor wat hoort wat. Ik leer m'n oliecollega bierbrouwen en hij laat me onrijpe walnoten op z'n boeren landgoed plukken te Nordhorn en rijdt me rond in een cabrio Triumph Spitfire mark 4 .

Originele nocino gaat als volgt (al is de modernere versie met kruiden en cognac of grappa populairder):

• Raap 2 kilo onrijpe, groene walnoten
• Was ze goed af met een borstel en stromend water en snijd ze in vieren (draag handschoenen als je geen bruine vingers wil, en officieel moet je een keramieken mes gebruiken tegen oxidatie; oh well)
• Doe ze in een 5 liter weckfles, voeg GEEN water toe!
• Voeg 1400 tot 1800 gram suiker toe en verdeel de suiker goed over de walnoten door goed te schudden en te mixen
• Laat dit (liefst in de zon) voor maximaal 4 dagen staan, en schud / roer af en toe om de suiker over de walnoten te herverdelen. In die tijd zal de suiker al het water uit de walnoten trekken en gaan ze helemaal onder water staan. Doe af en toe de deksel eraf om lucht te laten ontsnappen.
• Voeg nu 2 liter 95% alcohol toe en roer goed.
• Zet op een warme, zonnige plaats en roer de eerste 2 maanden elke dag even om.
• Filtreren, uitknijpen, en bottelen rond de kerst.

Ik ben benieuwd of dit goed gaat en lekker wordt, want officieel moet je de noten precies op het juiste moment plukken, niet wanneer je gewoon toevallig tijd hebt. Die groene walnoten zijn trouwens helemaal niet zoals je ze zou verwachten. De harde schil is nog niet ontwikkelt, dus je snijdt ze gemakkelijk door, en ze zijn verrassend fris en wit van kleur als je ze net hebt opengesnedem, maar kleuren daarna ontzettend snel zwart aan de snijranden (ook dat schijnt geen goed teken te zijn, maar we zien wel). Het is ook erg koel om te zien hoeveel vocht er binnen een paar uur vrij komt van 2 kilo noten! Hoe dan ook, als het goed is heb ik over een paar maanden stroperige, dikke, zwarte, bitterzoete walnotenlikeur (als ik er zo lang van af kan blijven ).