Hoe serveer je pasta als tapas? Simpel! Meng al-dente spaghetti of spaghettini met een vrij kleine hoeveelheid van je favoriete saus, snelle tomatensaus, all'amatricana, alla norma, alla bolognese, wat dan ook. Klop een paar eieren met een flinke hoeveelheid parmezaanse kaas en voeg toe aan de spaghettini. Vet je muffinblik in, en vul de vormpjes met een ronddraaiende beweging met de spaghetti. Eventueel wat kaas erover, 15 minuten in de oven, een vijf minuten laten rusten en serveren op een plasje van de rest van de saus. Dit is schijnbaar ook een goede manier om overgebleven spaghetti-met-saus de volgende dag een tweede leven te geven.

Volgens mij is dit het lekkerste en meest feestelijke recept voor mosselen dat ik ooit geproefd heb. Het idee komt van Andreas, een Duitse collega, al heb ik het recept een beetje aangepast. 't Enige bezwaar dat ik heb met dit recept is dat je de mosselen misschien niet zo goed proeft onder al die sterke smaken.

Ingrediënten: 1kg mosselen, flink glas droge witte wijn, teentje knoflook, half pakje tomato fritto, 1 tomaat, 1/2 geroosterde paprika, 1 sjalot, klein handje koriander, tobasco of een andere pepersaus, 2 eetlepels olijfolie, 150 gram (belegen) kaas, 1/2 pakje (40 gram?) seranoham.

Voorbereiding: Rasp een 150 gram belegen kaas, of een andere, niet al te sterke maar wel romige kaas, of snijd ze in kleine blokjes. Snijd een aantal plakken seranoham in reepjes ter grootte van een halve mossel.

Bereiding saus: Doe in een kom: Een gesnipperd sjalotje, een tomaat zonder vruchtvlees in kleine blokjes, een halve geroosterde paprika in kleine blokjes, een klein handje koriander (optioneel), genoeg tomato fritto om er een dikke saus van te maken, tabasco naar smaak, en een of twee eetlepels olijfolie. Op smaak brengen met zout.

Mosselen: Maak een kilo mosselen schoon, zet een pan met wijn en een teentje knoflook op hoog vuur, en voeg de mosselen toe als de wijn heel hard kookt. Deksel erop en 3 tot 4 minuten op hoog vuur stomen.

In de oven: Als alle mosselen open zijn leg je de schelphelft waar de mossel zit op een ovenschaal. Vul elk van de schelpjes met een theelepel tomatensaus, leg op elk schelpje een plakje seranoham iets kleiner dan de mossel, en maak af met wat kaas. Schuif in een voorverwarmde oven (230?) tot de kaas gesmolten is. Jummieeeeh!

Een paar keer per jaar wordt de maandmeeting op kantoor vervangen door een maandmeeting buiten de deur. Als je pech hebt in het midden van het land in zo’n vreselijk ongezellig congresgebouw. Altijd in een veel te grote zaal, altijd hetzelfde lopend buffet met sneetjes stokbrood, aardappelsalade en beenham. Ongeveer eens per jaar hebben we geluk. Dan gaan we naar een echt restaurant waar je niet met je bord hoeft te leuren als een straatmuzikant met zijn pet. Morgen bijvoorbeeld, bij “Minang Kabau Baru”. Aangekondigd met de geweldige woorden: “Dit keer geen Chinees, maar een goede Indonees!”. Alsof er in Nederland, buiten de “Chinatowns” in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag ook maar enig verschil tussen een Chinees en een Indisch restaurant bestaat .

Maar klopt wat ik zeg eigenlijk wel? Ik weet dat veel van de eigenaren van Chinese restaurants uit Hong Kong afkomstig zijn, dat ik op vakantie in het buitenland vrijwel geen enkel gerecht op de kaart van een Chinees restaurant herken en ik weet dat dat komt omdat de meeste gerechten die wij als Chinees herkennen een Indonesische naam dragen. Maar zijn de Indisch klinkende gerechten wel Indisch?

Tristan Mostert schreef er een erg interessant artikel over dat kort samengevat het volgende beweert: Chinees-Indisch is in de jaren 50 door slimme Chinese restaurateurs uitgevonden om de Hollander in hun restaurants te krijgen. Men nam de Nederlands-Indische gerechten (op zichzelf al weer anders dan de Javaanse keuken, omdat het meer Nederlandse, Chinese en Portugese invloeden bevatte) die vanwege het koloniale verleden al bekendheid genoten en maakten ze geschikt voor de Hollandse smaak. De Indische restaurants wilden hun trotse keuken niet aanpassen aan de kaaskoppensmaak, maar de Chinese koks hadden daar natuurlijk geen moeite mee; het was immers niet hun keuken. Men vergrootte de porties, verminderde de scherpte, verving exotische ingrediënten voor Europese substituten en kookte het op een minder gecompliceerde, snellere, Chinese manier in plaats van op de Indonesische manier. En dat sloeg aan. Het sloeg zelfs zo goed aan dat we in Nederland denken dat we Chinees krijgen als we naar de Chinees gaan. Niets is minder waar: de Chinees-Indische keuken is zo Nederlands als erwtensoep en Hemaworst en nergens anders ter wereld te krijgen. En het is nog lekker ook! Dus misschien had ik die twee Italianen naast me in het vliegtuig naar een goudeerlijke, oer-Hollandse Chinees moeten sturen, toen ze me vroegen welke Hollandse gerechten ze allemaal móesten proberen!

Dit recept is geïnspireerd door een gerecht dat de vrouw van mijn "baas" voor mij en haar man kookte toen ik ze bezocht in hun nieuwe huis in Duitsland. Aubergine, gevuld met pasta en pastasaus, maar dan alla baschie. Aanvankelijk had ik helemaal niet door dat het vegetarisch was, al had het feit dat het een gevuld ding was een lampje moeten doen branden. Want waarom is het "vleesgerecht" van vegetarische menu's zo vaak een gevulde paprika / tomaat of aubergine? Anyhoo, ik zag aanvankelijk de kleine auberginestukjes voor vlees aan. En dat is een hele prestatie van de kok, want ik ben normaliter helemaal geen fan van aubergine. Vooral niet in van die grote, sponzige hompen in de ratatouille. Maar klein gesneden, in flink veel superhete olijfolie gebraden en toegevoegd aan tomatensaus is het echt vleselijk lekker! Ow, en wees niet bang! Het gerecht is geschikt te maken voor carnivoren door er reepjes seranoham aan toe te voegen. Zie hier voor het recept. Door toevoeging van saus, pasta en tomatenblokjes past de saus niet helemaal meer terug in de aubergines, maar dan heb je voor de volgende dag nog een lekker pastagerecht voor als de gasten weg zijn .

Er gaat niets boven uren stoven en pruttelen. Het is retemakkelijk (ingrediënten bij elkaar gooien en een paar uur wachten maar), de opties zijn eindeloos (maak een pan draadjesvlees en roer het door risotto of pasta, of maak chili con carne of pasta bolognaise of een lamsbout of een varkensnek), je kan het al vooraf maken (handig voor mensen met een drukke baan) en de resultaten zijn vaak geweldig. Maar de beste optie is misschien wel het in elkaar stoven en pruttelen van een banoffee taart, en dan met name het belangrijkste onderdeel: de toffeevulling.

Hiervoor neem je twee blikjes gecondenseerde melk, deze leg je drie uur lang in een pan met kokend water en dan heb je de lekkerste toffee die je je voor kan stellen. Daarna bouw je een taart om de warme, stroperige toffee heen en geen vriendin, vrouwelijke collega of buurvrouw die daar nee tegen zegt! Overigens is het originele banoffee recept met bananen maar ik suggereer je om de bananen te vervangen door een goede laag gesmolten pure chocolade. Daar zeggen ook je vrienden, mannelijke collega's en buurmannen zeker geen nee tegen.

Men neme: 3 eetlepels zachte roomboter, 2 pakken chocoladekoekjes, 2 bananen, 2 blikjes gecondenseerde melk , 2 bekertjes (250 ml) slagroom, 4 eetlepels witte kristalsuiker, 1 zakje slagroomversteviger, cacaopoeder

Men bereidt:

• Zet de ongeopende blikjes melk in een grote pan heet water met de deksel erop en breng aan de kook. Laat een uurtje of drie sudderen (en zorg dat de pan niet droogkookt!).
  Pas op: laat de blikjes wat afkoelen voordat je ze opent. Dit kun je eventueel een paar dagen van tevoren doen, maar dan moet je de blijkes wel weer even opwarmen voor gebruik om de toffee vloeibaar te maken.
• Vul ondertussen een plastic zak met de koekjes en ros met een deegroller tot de koekjes helemaal verkruimeld zijn.
• Stort koekruimels in een kom en meng met de zachte boter tot er een plakkerig kruimeldeeg ontstaat.
• Spreid het kruimeldeeg uit over de bodem van een 24 cm springvorm en druk stevig aan.
• Zet de springvorm met het deeg een uur of twee in de koelkast om hard te worden.
• Klop de slagroom met de suiker stijf en voeg het zakje slagroomversteviger toe.
• Snij de bananen in plakjes.
• Haal de springvorm met het deeg uit de koelkast en beleg de taartbodem achtereenvolgens met plakjes banaan, een hele dikke laag toffee en maak af met een laag slagroom. Zeef er tot slot wat cacaopoeder boven.
• Laat de taart 1 a 2 uur opstijven in koelkast tot gebruik.