Vandaag samen met Wipi "de Tor", de grotere en handigere Volkswagenbroer van de Kever, opgehaald bij onze grote weldoener in Nieuw Vennep. Wat een ding! Aan alles is gedacht. Stromend water opgepompt uit een 20 liter jerrycan, koelkast die zowel op gas als op electriciteit kan werken, tweepits gasstel, luifel, bank dat in een bed verandert, volledige keukeninrichting met plastic wijnglazen, noodtoilet, de hele rimram.

Ik moet met hem maandag in mijn eentje de eerste 150 kilometer van Den Haag naar Zaltbommel rijden, dus het was maar goed dat ik vandaag eerst even een testritje kon maken. Zo'n zwaar, relatief oud dieselbusje rijdt namelijk nogal anders dan mijn huidige CVT-automaat. Ik stel me voor dat een vrachtwagen ook ongeveer zo rijdt. Net als bij een vrachtwagen is de eerste versnelling heel kort, je moet dus vrijwel gelijk doorschakelen naar de twee. De eerste versnelling is wat moeilijk te vinden dus je moet goed opletten dat je niet in de drie probeert op te trekken, want dat lukt niet. Hij heeft maar vier versnellingen en in de vierde haalt hij op de snelweg een comfortabele kruissnelheid van 100 kilometer per uur, al kan hij, als je hem op zijn staart trapt, ook best wel 105 .

Morgen ga ik de keukeninrichting eens bekijken en deze waar nodig aanvullen met mijn eigen arsenaal en dan kan maandag de pret beginnen. Ik kan haast niet wachten . Voor foto's van de Tor kun je alvast hier klikken!

Ik begin steeds meer te beseffen dat het almaar groter en groter worden van bedrijven waarmee we in het dagelijkse leven te maken hebben alleen maar slecht voor de consument is (en ik moet uitkijken, want het bedrijf dat mij inhuurt was onlangs nog het grootst ter wereld). Bakkerijen die allemaal hetzelfde klotebrood verkopen omdat 98 procent van ze hun voorgemengde broodmixen bij dezelfde maatschappij inkopen als de supermarkten; de zoveelste supermarkt die in een Albert Heijn verandert (en het zoveelste door mij geliefde "te exotische" product dat Albert Heijn uit zijn assortiment haalt); de hele "too big to fail" discussie in de wereldeconomie, of het nu om autofabrikanten of om banken gaat. Ow, en ik ben het een keertje eens met de SP dat middelbare scholen geen bedrijven van 25.000 man zouden moeten worden.

Gelukkig is er een topbedrijfje bij mij om de hoek dat alle "voordelen" van schaalvergroting lijkt te weerstaan. Een gezellige, kalende Hagenees met dito (gezellig en Hagenees, niet kalend) accent runt deze tent al ruim dertig jaar in zijn eentje en zonder personeel en zijn bedrijf is in al die tijd hooguit een nieuwe stoel en een spatje verf veranderd. "Dit is grotendeels een koopwoningenwijk, de meeste mensen werken hier" zegt hij trots over zijn Valkenboskwartier in antwoord op mijn opmerking dat ik de wijk nog niet echt snap, "daarom is hier vrij weinig gerotzooi" (vrij citaat). Hij lult niet te veel, niet te weinig. Werkt snel door en is zeker niet van plan je langer dan nodig binnen te houden. Hij is al om half negen open, zodat je mooi net voor je werk, en voor het druk is bij hem langs kunt gaan. Z'n zaak is maar net iets breder dan zijn voorruit van anderhalve meter en ongeveer twee keer zo diep. Overdag zitten de vier of vijf wachtstoeltjes vol met meest grijze oude mannetjes terwijl hij noest de klant in zijn enige grote stoel bedient. Acht euro vraagt hij voor zijn werk. Acht euro! Zelfs Kap-spatie-salon Mohammed in de Oosterparkstraat was nog niet zo genereus, daar betaalde je een tientje en werd je geacht je kleingeld op de donatieschaal te leggen omdat je je schaamde voor het lage bedrag dat je net had betaald. Goed, hij werkt haast alleen maar met de schaar, tondeuzes daar doet hij niet aan, maar dat betekent wel dat hij maar een vijfde van de tijd van Mohammed nodig heeft (al heeft hij helaas geen spannende Koerds/Iraaksse verhalen van het thuisland). Ook lijkt hij elke keer hetzelfde kapsel op te leveren, welke instructie ik ook geef. Maar dat is maar goed ook, want je wil niet weten hoe Mohammed klaagde dat mijn haar nog moeilijker te maaien was dan het haar van een Surinamer en hoe mijn gezweet in zijn subtropische knipparadijs niet meewerkte. Nee, deze Hagenees is een uitstervend soort dat beschermd zou moeten worden. Fuck de korenwolf, save the enkelstoelige herenkapper!

Ik kwam dit recept tegen toen ik iets simpels moest vinden om voor Wipi's ouders te koken nadat we de Italiëreis gepland hadden in wipi's ouders achtertuin. Eindelijk weer een nieuw, eenvoudig standaardrecept in mijn repertoir, dat in Italië schijnbaar gewoon "rose saus" genoemd wordt (volgens mijn Italiaanse collega). Het mag dan wel een redelijk eenvoudig recept zijn, supersnel is het niet. Waar de Spanjaarden hun soffritto (knoflook of ui, soms vergezeld van selderij en wortel) op hoog vuur bruin bakken, is juist het geheim van de Italiaanse keuken dat je alles op een heel laag vuur heel langzaam gaart en vocht toevoegt voordat de soffritto bruint. Ow, en gebruik veel meer olie dan je normaal zou doen: de soffritto moet zwemmen! Lang leve slow food!

Doe drie gesnipperde knoflookteentjes in een pan met circa 80 mililiter olijfolie en zet het op een laag pitje. Verdun een klein blikje tomatenpuree met 120 mililiter droge witte wijn en doe die bij de knoflook als deze begint te verkleuren. Meng het goed door elkaar (aanvankelijk mengt de olie slecht met de puree: emulsificeren die handel!) en kook op laag tot middelhoog vuur totdat de meeste wijn uit de puree is verdamd en de olie weer van de puree begint te scheiden. Draai het vuur op hoog (schaaldieren moet je kort bakken, anders worden ze taai) en voeg 250 gram ongekookte, maar wel gepelde en schoongemaakte grote garnalen toe en bak deze twee minuten gaar in de tomatenolie terwijl je goed roert om de prut over de garnalen te verdelen. Haal 2/3e van de garnalen uit de pan en pureer deze. Doe ze terug in de pan met flink veel zwarte peper en wat zout. Voeg 120ml room toe en kook nog een minuutje door tot de saus mooi dik is. Serveer over tortellini met kaas, of zoals in de foto hierboven, genomen door Menno met z'n mobiele telefoon, over zelfgemaakte deegzakjes gevuld met zeebaars.

Onlangs zijn Wipi en ik om de tuintafel gaan zitten met een laptop, een stel kookboeken, een campinggids en een grote kaart van Noord Italië om alvast te bepalen waar en hoe lang we gaan overnachten deze zomervakantie. We hebben ervoor gekozen om een korte twee weken te gaan (van maandag tot vrijdag), om voor zowel de heen- als de terugreis twee dagen te reserveren en om voornamelijk in de provincie Emilia Romagna te verblijven. We zijn alweer een paar weken verder, de meeste campings zijn geboekt, dus het wordt tijd voor een update!

• Zondag 9 augustus haal ik de camper op ergens in het Westen van het land en parkeer die bij mij voor de deur.
• Maandag 10 augustus vertrek ik heel vroeg uit Den Haag, haal Wipi op in Bruchem bij Zaltbommel en samen rijden we naar de Titisee in het zuiden van het Zwarte Woud, zo'n 700 kilometer verderop, waar we bij Camping Bankenhof overnachten. Ik vermoed dat we er bratwurst gaan eten, want ik kan zo gauw geen beter Duitsch culinair hoogstandje bedenken.
• Dinsdag 11 rijden we snel door naar Trento, weer zo'n 700 kilometer verderop, waar we wederom op een camping slapen. Onze camper heeft een 1.9 liter dieselmotor uit de jaren 90, maar hij is ook flink zwaar en best wel oud. 100 is echt het maximum en vermoedelijk is 80 een betere (en comfortabelere) kruissnelheid. De vriendin van Francesco komt uit Trento en ik hoop dat we er vroeg genoeg zijn om de door haar aangeraden Strangolapreti (spinazie-gnocchi) of spaetzle (duitse pasta) te maken of eten.
• Woensdag 12 begint de vakantie pas echt. We rijden naar Bassano del Grappa, de geboorteplaats van de druivenbrandewijn grappa, om daar boodschappen te doen (en grappa te proeven). Dan rijden we door naar Padua en afhankelijk van de tijd bezoeken we Padua, of gaan we direct naar de camping om voor een Italiaanse vriend van Wipi te gaan koken. Wat, dat weet ik ook nog niet .
• Donderdag 13 is de dag van de zee. We rijden in de godsvroegte weg van de camping, met een kater van alle grappa, richting Chioggia, een havenplaats net onder Venetië met een geweldige (en geweldig vroege) vismarkt. Ergens tegen de middag vertrekken we langs de zee naar het zuidelijker gelegen Comacchio, bekend van de bekende Comacchio paling. Dat de Comacchio paling vermoedelijk helemaal niet te eten is in de zomer is jammer, maar we gaan toch proberen er één te bemachtigen en deze op traditionele wijze op een barbecue op de camping te grillen.
• Vrijdag 14 augustus wordt een rustige dag. Op ons dooie gemakje leggen we de 30 kilometer naar de mooie, maar niet zo touristische stad Ferrara af. Omdat de stad niet zo touristisch is zijn de hotels redelijk goedkoop, dus daarom slapen we de komende nacht heerlijk in een echt bed met een echt dak en hebben we een eigen douche en een eigen toilet in ons eigen hotel. Hopelijk eten we hier Cappellacci (pasta gevuld met pompoen), proeven we hier mortadella en salama da sugo en zien we wat van de oude stad.
• Zaterdag 15 augustus reizen we af naar Bologna. Niet alleen is Bologna de hoofdstad van culinair Italië, het is ook nog eens omringd door grote culinaire steden zoals Ferrara, Modena, Reggio nell'Emilia, Mantova en Parma, steden en hoofdsteden van gebieden die we eigenlijk allemaal wel willen bezoeken. De afstanden tussen de steden zijn zo klein dat het weinig zin heeft onze camper en de tent bij elk van deze plaatsen neer te zetten. Ow ja, dat had ik nog niet verteld: de camper is echt maar net zo breed als een klein volkswagenbusje (1.20m) dus je moet elkaar wel erg lief vinden om samen in de camper te slapen. Als het niet regent slaapt één van ons dus in een extra tent. Om wat rust in onze kont te krijgen blijven we vier nachten op dezelfde camping.
• Zaterdag 15 tot woensdagochtend 18 augustus bevinden we ons dus in het hart van de Emilia Romagna. Hier gaan we zien hoe ze balsamicoazijn, parmaham en parmezaansekaas maken, we gaan lasagne, tortelloni en agnolini eten, en we gaan natuurlijk rondlopen door de prachtige oude stadjes, salami eten en hopelijk heel veel ingrediënten kopen om mee, en nieuwe mensen ontmoeten om voor te koken .
• Woensdag 18 augustus trekken we naar het Noordwesten van Italië. Hier houden we een slag om de arm, want we hopen eigenlijk in die eerste week zoveel goeie tips te krijgen over plaatsen die we "echt niet mogen missen" en gerechten die we "echt moeten proberen", dat we de lijkwade van Turijn links moeten laten liggen voor wat interessanters. In plaats van Turijn kan deze dag dus net zo goed Genova, Piacenza, Milano, Monza of het pauselijke Aosta inhouden. Alle suggesties zijn welkom!
• Donderdag 19 augustus is de vakantie in Italië afgelopen. We rijden rustig naar het noorden van Frankrijk en slapen vermoedelijk in Dijon, al was het alleen maar voor de mosterd.
• Vrijdag 20 augustus rijden we dan Nederland binnen, brengen we de camper hopelijk in goede staat weer terug naar die geweldige vriend van Wipi die hem aan ons gaat lenen en begint het inmaken van de citroenen voor de limoncello!

Ondertussen houden mijn ouders vakantie in mijn huisje in Den Haag, lekker dicht aan zee en redelijk in de buurt van de stad.

Zo, de voorpret is begonnen ! Willem Pieter heeft inmiddels een aantal verzekeringen geregeld en een voorlopige, bijna drieduizend kilometer tellende route opgesteld (met de klok mee). We rijden netjes om het dure en qua grenscontrole ingewikkelde Zwitserland heen (zo kunnen we tenminste 10 liter pure alcohol voor Limoncello meesmokkelen ), en rijden Italië binnen via Oostenrijk en weer uit via Frankrijk. Onderwijl doen we onder andere

• Trento, (Trentino Luganega, polenta)
• Verona, (bollito con la peperata, pastinada de caval)
• Vicenza, (Oca in Onto, gans in z'n eigen vet)
• Padova, (torresani allo spiedo, gigrilde duif)
• Ferrara, (mortadella, salama da sugo, paling van comacchio, cappellacci met pompoen)
• Bologna, (Tortellini in brodo, cannelloni ripioni di tortellini, scaloppine all'aceto balsamico, en nog veel veel meer)
• Modena, (aceto balsamico, torta di taglierini, torta barozzi, cotecchino/zampone)
• Parma,(culatello, agnolini in brodo, parmaham, mariola, zibello culatello, parmezaanse kaas)
• Placenza, (bomba di riso, pisare e fasò, faraona alla creta)
• Alessandria (gorgonzola)

aan. In de loop van de tijd hoop ik dit lijstje wat concreter te krijgen, wat meer informatie en wat links naar recepten of producten/boerderijen toe te voegen. De route kan natuurlijk nog veranderen als we onmisbare uitstapjes zoals Colonnata (vet spek) of Camogli (vis) gaan toevoegen (of niet). Ook zouden haast onmisbare festivals zoals het in de eerste 4 dagen van onze reis georganiseerde sagra della pappardella al cinghiale, oftewel het brede lintpasta met wild zwijn vleessaus festival, het schema kunnen omgooien .