Vanochtend startte mijn computer niet meer op. Grub vond geen kernel of configuratiebestand, en kon mijn computer dus niet aantrappen. Ik heb totaal geen verstand van grub, kernels en dergelijken, maar gelukkig had ik nog ergens een harde schijf waar ik vanaf kon booten. Grub.conf was overschreven, en blijkbaar heb ik dat gisteren per ongeluk zelf gedaan. Dat zal je leren, 's avonds met een biertje een hele rits handelingen als root te doen . Met wat gepruts heb ik een oudere versie van grub.conf kunnen copieren en aanpassen voor mijn nieuwe diskindeling, maar dat kostte me toch zeker een half uur en 20 keer opnieuw opstarten voor ik dat voor elkaar had.

Toen glas wegbrengen en een broodbakblik kopen. Glas weggebracht, sleuteltje in het slot. Krak. Sleutel doormidden. Gelukkig kon ik het eindje eruit prutsen en heb ik reservesleutels, maar dat werd dus lopen. Op de terugweg gelijk mijn auto opgehaald, die omdat ik na zessen hier in de wijk niet meer kan parkeren vanwege de drukte, 650 meter verderop stond. Auto reageert niet op de afstandsbediening van mijn autosleutel. Shit, batterijtje leeg? Dan maar op de ouderwetse manier: sleutel in het slot. Dat lukte nog wel, maar nu wilde de auto niet starten. Geen lampjes, niets. Ik wist dat ik een moderne auto had, maar eentje die niet werkt als het batterijtje ervan leeg is? Gauw naar huis gelopen dus, en mijn nooit gebruikte reservesleutel opgehaald. Ook geen respons. Kut! Hondagarage gebeld: accu is leeg. Leaseplan gebeld: we sturen ANWB, gaat een uur duren. Het was inderdaad de accu. Maar ik had geen lampen aangelaten, en had er dinsdag nog zeker 40 kilometer mee gereden! Meneer de ANWB vond het verstandig dat ik nog eens 40 km ermee reed om de accu op te laden, en zo reed ik in de spits de A13 op. De A13 heet de A13, omdat er altijd 13 kilometer file staat. Zo lang is immers de A13, die de A4 en de A20 verbindt. Hoezee! De terugweg stond nog vaster dan de heenweg, dus heb ik er maar een vrolijk rondje van 70 km van gemaakt.

Shit, en nu was ik zo in mijn geklaag verzonken, dat ik vergeten ben dat ik pasta aan het koken was. Jummie, snot! Ik duik vandaag maar vroeg mijn nest in. Hopelijk lukt het bruine brood dat nu staat te rijzen wel, anders is deze dag helemaal voor niets geweest .

Ik dacht, ik moet dat edele vak van broodbakken maar eens ga proberen. Niet in zo'n suffe broodmachine die alles voor je doet, maar met mijn beide handjes, een grote kom, een handdoek en een verwarming. Natuurlijk besloot ik dit in een weekend waarin ik verkouden was en geen zin had om naar de winkel te gaan om fancy ingrediënten of een broodvorm te kopen, dus moest het een brood zijn dat op wat bakpapier kon rusten en met patentbloem gemaakt kon worden. Vlechtbrood dus.

Doe 500 gram bloem, een zakje gedroogde gist van 7 gram en 2 theelepels zout in een grote kom en voeg 250 milliliter handwarme melk en 25 gram gesmolten roomboter toe. Kneden tot je een ons weegt, en daarna overdekt met een handdoek een uurtje laten rijzen. Snij het deeg in 4 stukken van 200 gram, maak platte schijven van de stukjes, maak de bovenkant vochtig en rol ze strak op. Rol de worstjes uit tot een centimeter of 35 a 40 en maak met de 4 rollen een vlecht (1 over 2, dan 4 over 2, dan weer 1 over 2, etc. etc.). Nogmaals een half uur laten rijzen op bakpapier. Een eierdooier met een theelepel water loskloppen en de bovenkant bestrijken. Sesamzaadjes erover en 35 tot 40 minuten in een 220 graden voorverwarmde oven.

De uitkomst is een redelijk zwaar en dicht romig witbrood met een dikke, harde korst, een heerlijk ruikende keuken (zelfs voor verkoudenen) en het gevoel dat je net naar een kinderfeestje bent geweest bij mevrouw Meek. Ik ben verkocht, dit ga ik vaker doen.

Ik ben vast spuit 11, maar ik had deze palindroom nog nooit gehoord. Met dank aan mijn Italiaanse collega:

"Wasilla's all I saW"

Mooie samenvatting van alle problemen rondom Palin (met dank aan De Don)

Zaterdag naar Amsterdam, zondag naar Zaltbommel (met de trein), dinsdag bezoek uit Amsterdam, woensdag naar Nijmegen en vervolgens naar Zevenaar, donderdag weer terug naar Nijmegen, vandaag weer naar Amsterdam en morgen weer naar Zevenaar. Men zegt dat Nederland een klein landje is, maar ik vind ruim 1000 kilometer in 8 dagen toch wat veel worden .

Ik snap de economie achter de aardappel niet zo. Een kilo aardappelen voor de vrijgezelle man is best duur, zo'n twee euro. Van die sjieke aardappels in anderhalve-kiloverpakking zijn ook twee euro. Een zak van twee kilo is ook al twee euro. En een zak van vijf? U raadt het al, ook twee euro. Bij de "voordeelpakker" van tien kilo kon ik in de Albert Heijn geen prijsje vinden, maar ik denk dat ik het antwoord eigenlijk al weet...

Home economics is tegenwoordig erg belangrijk voor me. Na mijn promotie moet de broekriem eens flink aangetrokken worden, dus die zak van vijf kilo kon ik natuurlijk niet laten liggen en dit keer zullen ze niet allemaal pootjes krijgen en weglopen. In 1 avond heb ik 4 kilo aardappelen, 800 gram wortels, 400 gram uien, 600 gram gehakte boerenkool en 500 gram zuurkool verwerkt tot diepvrieshutspot, -zuurkoolstamp en boerenkoolstamp . Nieuw gekochte diepvriesbakjes met schrijfoppervlak en stift zorgen er hopelijk voor dat ik in de toekomst eens wat vaker mijn lekkere baksels invries. De laatste kilo gaat op aan stamppot andijvie, maar die eet ik liever vers .

Owja, ik heb van overgebleven boekenbonnen een nieuw kookboek gekocht. Het nieuwe kookboek zelfs. Nu, na 60 jaar, weer met de oude omslag. Volgens mij is dit dezelfde als bij mijn moeder in de kast stond, en die ik mijn zusje cadeau heb gedaan toen ze wel erg vaak belde hoe lang witlof moest koken toen ze samen ging wonen . Geen-onzin Hollandsche keuken uit de huishoudschooltraditie. Mijn nieuwe favoriete naslagwerk!