Dat is lang geleden! Z'n gastblogs over z'n begintijd bij de KMA zijn feitelijk de enige reden dat ik af-en-toe nog eens bezocht wordt door mensen van buiten m'n vriendenkring en genereren nu, na zes maanden van inactiviteit van zijn kant, nog steeds een significant deel van m'n internetverkeer. Voordat hij zich bij de KMA aanmeldde was hij trouwens ook niet onverdienstelijk bezig hier op baschie.nl, niet alleen met z'n prachtige Boratimitatie, maar ook met z'n ellenlange klaagbrief aan de NS. Nu, Wipi is weer in de pen gekropen, en hoopt ditmaal geld terug te krijgen voor een deel van een reis die hij nooit heeft gemaakt. Z'n nieuwe, ietwat kortere brief aan de NS kun je hier lezen en ik hoop dat hij net zoveel succes heeft als de vorige keer.

Ik moet zeggen dat ook ik de trein meer en meer begin te haten. Van en naar Zevenaar heb ik vrijwel altijd exact 30 minuten vertraging, omdat de trein van A'dam precies aankomt als de trein naar Zevenaar vertrekt. Briljante planning! En zijn er wel eens treinen die in één keer doorrijden naar het geplande perron, in plaats van, met het doel al in zicht, stil te gaan staan voor een rood sein? Iets dat ze trouwens pas na een minuut of vijf omroepen. Fatsoenlijk werken in de trein is er, zelfs al heb je de hele coupé voor jezelf, niet bij. Daarvoor beweegt de trein veel te veel (schrijven is daarmee onmogelijk en de artikelen die ik geprobeerd heb te lezen in de trein zijn eenvoudig te herkennen aan de willekeurige, meestal diagonale markerstrepen). In de winter stoken ze de verwarming tot 30 graden en daar zit ik dan, met mijn postuur, zwetend in een dikke winterjas met een volle rugzak op m'n schoot, knie tegen knie met een lompe Noord-Hollander en kont-tegen-kont met een dikke dame op leeftijd. De laatste keer dat ik in de trein zat was letterlijk de hele coupé snipverkouden, behalve ik. Zelfs met m'n MP3-speler op vol vermogen kon ik geen zin uit m'n boek lezen omdat bij elk woord wel iemand hoestte, nieste, z'n neus ophaalde of z'n neus snoot. Ik verwachtte elk moment door een stroom van snot te worden opgeslokt. De trein is tegenwoordig trouwens ook dè place-to-be om je persoonlijke telefoongesprekken te voeren en ik was laatst zelfs de enige in een volle coupé wiens telefoon nog niet gerinkeld had. Toen de tiende de telefoon opnam en net als de vorige negen de magische zin "ik zit in de trein" uitsprak, ontplofte ik haast en kon ik mezelf nog net inhouden na "hey, ik ook!" van mijn kant. Nou, ik snap wel waarom mensen in de file staan.