Dit at ik ooit eens tijdens een afdelingsuitje bij de Italiaanse plantbiologieprofessor thuis, en na een paar keer proberen lijkt me deze, op fettuccine alfredo gebaseerde poging, de meest geslaagde versie:
Kook farfalle (vlinderpasta) in flink gezouten water (!!) tot vlak voor ze beetgaar zijn. Doe vijf minuten van te voren 100 mililiter slagroom, een klontje boter, 2 gekneusde teentjes knoflook en een flinke kop diepvrieserwtjes in een (andere) pan en breng het zaakje aan de kook. Giet de pasta af en kook de pasta de laatste paar minuutjes in de pan met room verder gaar. Doe flink veel vers gemalen, zwarte peper in de pan en, als je zoals ik een beetje "onhip" zijn niet erg vind, ook wat versgeraspte nootmuskaat.
Haal de pan van het vuur en voeg 100 gram gerookte zalmsnippers toe (hoe later hoe beter, misschien moet je zelfs even wachten tot het mengsel wat afgekoeld is). Zo, weer een half uurtje vrije dag goed besteed .
Eindelijk, na zo lang wachten, in de linkerbovenhoek .
Te leen van mijn Russische collega, een Turkse koffiepot. Het werkt als het goed is als volgt: Doe een paar scheppen koffie, en goed veel suiker in de pot, voeg er water bij en roer de boel goed door elkaar. Daarna specerijen toevoegen (kardamon, kaneel, gember bijvoorbeeld). Weer goed roeren, en nog meer koud water aan toevoegen tot waar de schoorsteen van het potje begint. Zeer, zeer, zeer langzaam aan de kook laten komen, en uitzetten als de koffie begint over te koken en de koffieprut bijna uit de schoorsteen komt. Nogmaals roeren en wachten tot de prut gezakt is. Door een theezeefje uitschenken.
De koffie wordt een beetje zoals de koffie uit een french press, maar dan zachter van smaak (en door de specerijen natuurlijk ook erg herfstig). Jummie
Klopt wel ongeveer met mijn observaties. Wie op jonge leeftijd al "verkering" heeft, zit zelden lang zonder partner.