Dit recept is geïnspireerd door een gerecht dat de vrouw van mijn "baas" voor mij en haar man kookte toen ik ze bezocht in hun nieuwe huis in Duitsland. Aubergine, gevuld met pasta en pastasaus, maar dan alla baschie. Aanvankelijk had ik helemaal niet door dat het vegetarisch was, al had het feit dat het een gevuld ding was een lampje moeten doen branden. Want waarom is het "vleesgerecht" van vegetarische menu's zo vaak een gevulde paprika / tomaat of aubergine? Anyhoo, ik zag aanvankelijk de kleine auberginestukjes voor vlees aan. En dat is een hele prestatie van de kok, want ik ben normaliter helemaal geen fan van aubergine. Vooral niet in van die grote, sponzige hompen in de ratatouille. Maar klein gesneden, in flink veel superhete olijfolie gebraden en toegevoegd aan tomatensaus is het echt vleselijk lekker! Ow, en wees niet bang! Het gerecht is geschikt te maken voor carnivoren door er reepjes seranoham aan toe te voegen. Zie hier voor het recept. Door toevoeging van saus, pasta en tomatenblokjes past de saus niet helemaal meer terug in de aubergines, maar dan heb je voor de volgende dag nog een lekker pastagerecht voor als de gasten weg zijn .

Voor wat hoort wat. Ik leer m'n oliecollega bierbrouwen en hij laat me onrijpe walnoten op z'n boeren landgoed plukken te Nordhorn en rijdt me rond in een cabrio Triumph Spitfire mark 4 .

Originele nocino gaat als volgt (al is de modernere versie met kruiden en cognac of grappa populairder):

• Raap 2 kilo onrijpe, groene walnoten
• Was ze goed af met een borstel en stromend water en snijd ze in vieren (draag handschoenen als je geen bruine vingers wil, en officieel moet je een keramieken mes gebruiken tegen oxidatie; oh well)
• Doe ze in een 5 liter weckfles, voeg GEEN water toe!
• Voeg 1400 tot 1800 gram suiker toe en verdeel de suiker goed over de walnoten door goed te schudden en te mixen
• Laat dit (liefst in de zon) voor maximaal 4 dagen staan, en schud / roer af en toe om de suiker over de walnoten te herverdelen. In die tijd zal de suiker al het water uit de walnoten trekken en gaan ze helemaal onder water staan. Doe af en toe de deksel eraf om lucht te laten ontsnappen.
• Voeg nu 2 liter 95% alcohol toe en roer goed.
• Zet op een warme, zonnige plaats en roer de eerste 2 maanden elke dag even om.
• Filtreren, uitknijpen, en bottelen rond de kerst.

Ik ben benieuwd of dit goed gaat en lekker wordt, want officieel moet je de noten precies op het juiste moment plukken, niet wanneer je gewoon toevallig tijd hebt. Die groene walnoten zijn trouwens helemaal niet zoals je ze zou verwachten. De harde schil is nog niet ontwikkelt, dus je snijdt ze gemakkelijk door, en ze zijn verrassend fris en wit van kleur als je ze net hebt opengesnedem, maar kleuren daarna ontzettend snel zwart aan de snijranden (ook dat schijnt geen goed teken te zijn, maar we zien wel). Het is ook erg koel om te zien hoeveel vocht er binnen een paar uur vrij komt van 2 kilo noten! Hoe dan ook, als het goed is heb ik over een paar maanden stroperige, dikke, zwarte, bitterzoete walnotenlikeur (als ik er zo lang van af kan blijven ).

Zo, rust! De eerste keer sinds 4 april dat er geen bier in een plastic emmer in huize baschie staat te fermenteren . Zes kratjes bier (en wat mooie champagneflessen en een christoffelfles) vol met overhoppig gerstenat (een 5% Amerikaanse pale ale, een 6 procent India Pale Ale, en een 8 % Imperial India pale ale) staan nu te rusten in m'n trapgatkast, en ik ga pas weer brouwen als ik mezelf een of twee mandflessen heb gekocht om het bier wat langer in te kunnen laten rusten.

Ik ben ook zo doorzichtig: ik vind iets leuk of interessant, koop dan ontzettend veel spullen (zowel harde als softe waren) om datgene dat ik leuk vind nog beter te kunnen doen en spendeer weekenden om me erin te verdiepen. Totdat er natuurlijk iets leukers voorbij komt, en dan gaat al m'n tijd, geld en aandacht daar weer naartoe. Nu ben ik dus helemaal verslaafd aan bierbrouwen. Ik heb al voor zeker vier brouwsels aan spullen in het voren in huis of in bestelling en andere tijdrovende weekendactiviteiten zoals broodbakken en "omslachtige recepten koken" lijken er even helemaal niet meer toe te doen (arme zelf opgekweekte gistcellen!). Toch denk ik dat dit geen "hype" is van mezelf. Ik bel dol op eten, dus kook ik. Ik ben dol op bitter, hoppig bier, dus brouw ik. Daar zie ik de komende jaren echt nog geen verandering in komen .

Na het fiasco met de IPA-kit brouwde ik drie zondagen geleden mijn eerste IPA van eigen recept met een mix van Amarilla en Cascade hops. Die bracht zo'n onverwoestbare grijns op m'n gezicht dat ik vorige week zondag na het bottelen ervan, meteen een tweede bier heb gebrouwen; een lichtere (van alcohol en van bitterheid) American pale ale van 5%. Een biertje voor doordeweeks, zeg maar. Dat bottelen en brouwen op-de-zelfde-dag ging zo soepel dat ook het "zware/moeilijke" aspect van het brouwen steeds meer leek mee te vallen. Dus moest ik natuurlijk meteen de week erop (vandaag) een restjes Double IPA (ook wel imperial IPA genoemd) brouwen. Wat een beest (of draak) van een brouwsel is dat geworden zeg! 8 tot 8.5% alcohol, een tientje aan hops met een bitterheid die na 3 uur nog pijn doet. Ik hoop dat hij een beetje bijtrekt op fles, want ik geloof dat ik met dit brouwsel mijn grens wel opgezocht heb .

Ik vermoed dat mijn eerste IPA nog steeds het beste brouwsel is dat ik tot nu toe heb gemaakt (het was dan ook een superpopulair recept). Ik ben hem nu aan het drinken en zou eigenlijk niet weten hoe ik hem nog beter zou kunnen krijgen. Met zo'n prachtige basis leek het me erg gaaf om eens een stel IPA's te maken die allemaal volgens exact hetzelfde recept zijn gebrouwen, maar wiens aroma en finishing hops allemaal anders zijn (zelfde bittering, zelfde IBU's).

• perle IPA
• Hallertau Mittelfüh IPA
• Hallertau Hersbrucker IPA
• Magnum IPA
• Styrian Goldings IPA
• Cascade IPA
• etc. etc. etc. IPA

Hopelijk kan ik met zo'n bibliotheek van biersmaken precies herleiden welke hops er nu eigenlijk in andere, commerciële bieren zijn gebruikt; maar ook hoop ik op die manier mijn eigen, ultieme IPA te kunnen samenstellen. En dat is natuurlijk eigenlijk het doel van deze exercitie: het huisbier van huize Baschie.nl ontwikkelen: Een precies goed gehopte Amerikaanse IPA.

Er is echter 1 ding dat roet in het eten gooit: de zomer. In de zomer is het te warm om bier te brouwen. Boven de 22 graden zijn er niet alleen te veel natuurlijke gisten in de lucht die je bier kunnen "vervuilen", maar je eigen, precies gekozen gist doet ook een beetje te snel z'n werk en geeft daardoor vreemde bijsmaken bij hogere temperaturen (zo is de pils, en de "lager" methode uitgevonden: in de zomer was pas-gebrouwen bier niet te zuipen, dus brouwden ze een ontzettende hoeveelheid in maart en sloegen ze het op in koele kelders en grotten). Òf ik koop mezelf een extra koelkast en ga proberen lagers te brouwen in de zomer (met een risico op infectie door natuurlijke gisten), òf mijn nieuwe hobbie moet even overzomeren (I think not!). Vóór de zomer wil ik trouwens wel nog een witbier alla Hoegaarden brouwen, dus ik moet even zien hoe ik dat in mijn brouwschema ga inpassen. Hoe dan ook, ik ga zeker meer dan de eerder door mij geplande zes kratten Grolsch beugels nodig hebben om me door de zomer te helpen (zeker met een aantal bieren die lang moeten liggen voor ze op dronk zijn).

Ow, en dan nog een vraag aan u allen: woont u niet al te ver weg (of kom ik niet al te weinig bij u thuis, of wilt u me juist vaker bij u thuis langs hebben!) en heeft u kratjes lege Grolschbeugels, dan neem ik die graag van u over! Ook ben ik erg geïnteresseerd in extra grote bierflessen, zoals de Christoffel blond 2 liter beugelfles (net 2 flessen op marktplaats gekocht ), of de Grolsch 1.5 of 2 liter beugelfles. En als laatste kan ik altijd standaard 0.75, of grotere (magnum, jeroboam etc) flessen sect, mousseux, crémant, cava, espumante, prosecco, champange, la chouffe etc. etc. gebruiken. Als het maar sterke flessen zijn met een hele grote rand onder de (kroon)kruk, waaromheen je een champagnekurkkooitje kunt vastzetten.

Wow! Het voorspelt veel goeds als je pas vijftien uur gistende voorloper van je bier al werkelijk geniaal smaakt! Ik kan al een half uur mijn grijns niet onderdrukken (of is het de bitterheid die mijn mondhoeken als bij een facelift strak naar achteren trekt . Enige zorg die ik momenteel heb is de bitterheid. Hij is nu al aardig bitter en naarmate de suikers omgezet worden in alcohol is er ook steeds minder om die bitterheid te verbloemen. Brrrr, gelukkig ben ik nog geen enkel bier tegengekomen die voor mij te bitter was !!! .

Ow, en omdat ik toch een logboek bij moet houden, kun je hier mijn recept lezen. Het is gebaseerd op dit erg populaire recept, maar ik had ten eerste niet genoeg Amarillo hops en veel te veel Cascade hops in huis en ten tweede had ik geen Crystal 40 gerst (ik wilde ook een lichter bier).

Mijn eerstvolgende bieren gaan denk ik allemaal op dit recept door. Dit is namelijk echt mijn favoriete stijl bier en ik voel totaal geen enkele behoefte om porters, stouts en andere "klassieke" bierstijlen te gaan brouwen. Het lijkt me juist erg interessant (en smaakvol ) om eerst deze stijl helemaal te perfectioneren: door de specialty grains te veranderen, de hoeveelheid moutextract en door te zien wat het effect is van het toevoegen van suiker i.p.v. moutextract (heel gebruikelijk bij tripels om een drogere afdronk te krijgen). Ook erg interessant: is een 4.5 a 5 % biertje met dit soort receptuur nog te drinken als zomerbiertje? En Ierse mos, of kalk: nodig of overbodig, en misschien belangrijker: proef je het?

Het brouwsel van gisteren was een mix van Amarillo en Cascade hops, als ik het brouwsel een beetje geoptimaliseerd heb zou ik erg graag een grote batch willen brouwen met exact dezelfde mouten en granen, exact dezelfde bitteringhop, het brouwsel na 45 minuten in vier kleinere pannetjes verdelen, en doorgaan met vier verschillende aroma en finishing hops. Bier proeven zoals je single malt whisky's proeft: waar zit hem 't verschil. Ik heb wel de pannen denk ik, maar ik zal op zoek moeten naar kleinere gistvaten.

Ergens in de toekomst wil ik trouwens wel een keer een wat zwaarder bier brouwen, zoals de belgische tripel of de imperial/double IPA (Chouffe Houblon verenigt ze perfect!!), maar dat vergt meer gedoe met gist, en die variabele wil ik voorlopig even constant houden; netjes uit een zakje, voorlopig even geen verrassingen voor Baschie. Ook wil ik heel graag een keer een lager brouwen zoals Jever (pils), Christoffel blond of Christoffel nobel, maar daar moet ik mezelf toch echt eerst een (wijn)koelkast van 50 liter (op marktplaats) voor aanschaffen. Ergens in de tussentijd ga ik vermoedelijk een keer "all grain" brouwen, gewoon eens om te zien hoe dat gaat, en dan zal ik degenen die zich opgegeven hebben om mee te brouwen zeker opbellen! .

Als dit brouwsel gaat zoals ik denk dat het zal gaan dan heb ik in 2 brouwsessies bereikt wat ik uit bierbrouwen wilde halen: mijn favoriete biersoort, bijna niet in Nederland te krijgen en daardoor stervensduur, na te brouwen in grote hoeveelheden voor een fractie van de kosten. De kosten? Dit bier kost (exclusief materiaal en schoonmaakspullen) 32 euro per 19 liter, 60% voor het moutextract, de specialty grains en het gist en 40% voor de hops komt. Goedkopere hops gaan me denk ik zo'n 2.50 per 19 liter schelen, dus eigenlijk hoef ik het daar niet echt voor te doen (maar door met goedkopere bittering hops te werken kan ik natuurlijk later weer meer aroma hops gebruiken, wat de smaak verhoogt zonder de bitterheid te verhogen .)