Nee, na stoppen met roken gaat Bas niet ook nog eens stoppen met eten; daar is mijn vrolijke gemoed me te veel waard voor . Het woord zegt het al: Di-eten = 2eten. En dat blijkt ook uit een literatuuronderzoek uitgevoerd op het UCLA en gepubliceerd in American Psychologist. Vrijwel iedereen die op een diëet gaat valt aanvankelijk 5 tot 10% van z'n begingewicht af in de eerste zes maanden, om een paar jaar later weer meer te wegen dan voordat hij aan het diëet begon.

Als je te zwaar bent, moet je toch op een diëet? Volgens de wetenschappers eigenlijk niet: Je lichaam op een constant gewicht houden is een stuk gezonder dan afvallen en alles er weer aan eten. Daar gaat m'n hoop om ooit als adonis door het leven te gaan .

Dat onze huisliberaal geen VVD meer stemt, wil nog niet zeggen dat hij de leugens van de linkse kerk zomaar aan zich voorbij kan laten gaan. Ditmaal richt hij zijn pijlen op wat inmiddels mijn favoriete reep chocolade is. Tony Chocolonely: 200 gram goddelijke volksverlakkerij?

De afgelopen decennia hebben we een aantal doemscenario's op milieugebied voorbij zien komen:

• De wereld vergaat binnenkort door global cooling
• De wereld vergaat binnenkort door zure regen
• De wereld vergaat binnenkort door het gat in de ozonlaag
• De wereld vergaat binnenkort door global warming

Mijn probleem met doemscenario's is dat ze op de lange termijn nooit waar blijken te zijn. Hoewel ze op korte termijn het volk weten te mobiliseren zijn ze op lange termijn contraproductief, omdat ze tot een “doem-moeheid” leiden. Er zijn duizend en één redenen om minder afhankelijk te worden van fossiele brandstoffen. De “hype van de dag” is dat niet.

Een vrij recente “hype van de dag” is:

• Chocolade wordt geproduceerd d.m.v. kinderslavernij

In het NRC-artikel Cacaofantasie wordt dit weekend met deze in Nederland door Teun van de Keuken gepopulariseerde hype de vloer aangeveegd.

Uit een reconstuctie blijkt dat een slecht geïnformeerde Channel 4 documentaire het startschot is geweest voor dit misverstand. De door prestatiedrang gedreven journalist Michael Finkel deed er een paar jaar later nog een schepje bovenop. Finkel is inmiddels ontslagen. De door hem geïnterviewde “kinderslaaf” bleek geen 13, maar 18 jaar te zijn. En hij was niet systematisch mishandeld, maar een paar keer geslagen door de broer van de plantagehouder.

Tropische landbouwdeskundigen kunnen inmiddels geen journalist meer zien die met verhalen over kinderslavernij in de cacaoproductie bij hen aanklopt. Zelfs Unicef heeft de term kindslaven ingetrokken. Het woord dekt de lading niet, zegt woordvoerder Martin de Beer. “Er zijn kinderen die op cacaoplantages werken, daar zijn kinderen bij die als seizoensarbeider werken, en er zitten soms kinderen tussen die verhandeld zijn.” Het gaat dus om incidenten.

Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat chocolade voor een deel geproduceerd wordt door kinderarbeid. Kinderarbeid is in de derde wereld nog altijd een middel voor gezinnen om rond te komen. Wil je kinderarbeid tegengaan, dan moet je de boeren in de derde wereld fatsoenlijk betalen. Initiatieven zoals Max Havelaar dragen hier aan bij.

Ik kijk graag naar de Keuringsdienst van Waarde. Ik steun initiatieven die een betere balans in inkomen en milieu nastreven. Maar ik ben bang dat leugens zoals die van Teun van de Keuken de zaak op de lange termijn alleen maar schaden.

Het is alweer bijna een week geleden dat ik gestopt ben met roken en het valt me (en gelukkig iedereen om me heen ook) niet alleen reuze mee, het was zelfs geweldig!

Eigenlijk had ik alleen de eerste twee dagen regelmatig een raar en "hongerig" gevoel in mijn buik en sliep ik maar twee nachten redelijk slecht. De rest van de week was ik hooguit een beetje prikkelbaar en snel afgeleid (of kon niet goed opletten noch onthouden), maar had ik lichamelijk nauwelijks last. Bij grote stress voelde ik me wel wat zenuwachtiger dan anders en mijn ongeduld kwam wat sterker naar voren zonder sigaret, omdat ik niet zoals gebruikelijk even weg kon vluchten om vijf minuten al rokend stuk te slaan, maar het was niet verlammend zoals de vorige keer. De anti-hersenspoeling van Allen Carr (tenminste, ik zou niet weten waarom het anders nu zoveel beter gaat dan de vorige keer) werkt zo goed, dat ik bij al de problemen waar ik tegen aanloop denk “op dit moment had ik als roker een sigaret genomen”, zonder ook daadwerkelijk naar eentje te verlangen. Gisterenavond was ik zelfs voor het eerst in een gezellige, volle Ierse pub waar voortdurend gerookt werd, zonder één moment zelf te willen roken.

Het enige moment dat ik nu nog merk dat ik wèl naar een sigaret verlang, is het moment waarop ik achter mijn computer thuis ga zitten en tot rust kom (nu dus, oei! ), vermoedelijk omdat mijn bureau de plaats is waar ik het afgelopen jaar de meeste sigaretten heb gerookt en waar ik altijd direct een sigaret binnen handbereik had. Streng mijn buik toespreken en meneer het nicotinemonstertje zakt weer zielig ineen.

Nu heb ik alleen nog maar gezeurd over het stoppen, maar netto was deze week prettiger en vooral vele malen leuker dan mijn gemiddelde week! Ik stelde me in op hel en verdoemenis en dan valt alles niet alleen enorm mee, het is nog leuk ook! Natuurlijk ervaar ik de standaard voordelen van stoppen met roken, zoals meer energie en minder last van pijn in mijn keel, de sociale voordelen van zonder al te veel problemen stoppen zijn geweldig! Iedereen is niet alleen blij dat ze niet meer in de rook hoeven te zitten, ze zijn ook nog eens blij dat het je lukt zonder dat zij eronder hoeven te lijden . Dat sommigen, het vooruitzicht op ellende ten spijt, zich toch aanboden om mij 's avonds bezig te houden de eerste week, vond ik dan ook helemaal fantastisch! Taarten bakken en de volgende dag uitdelen met Jocelyne, naar een Duitse film en naar het A'nest met Edith, fantastische soep en vegetarische lasagna eten bij Elske, vissoep, bottarga en makreelsalade koken met jeran en naar The Garlic Queen met Edith, Francesco en Jarek, niet ondanks, maar dankzij stoppen heb ik een topweek gehad!

Nederland, en om meer precies te zijn Groningen, heeft weer een prachtige kandidaat voor de igNobelprijzen erbij:

Magnetic resonance imaging of male and female genitals during coitus and female sexual arousal.

Oftewel: sex in een MRI-buis.

Ik kan het eigenlijk niet beter samenvatten dan ze zelf al hebben gedaan:

Objective: To find out whether taking images of the male and female genitals during coitus is feasible and to find out whether former and current ideas about the anatomy during sexual intercourse and during female sexual arousal are based on assumptions or on facts.
Design: Observational study.
Setting: University hospital in the Netherlands.
Methods: Magnetic resonance imaging was used to study the female sexual response and the male and female genitals during coitus. Thirteen experiments were performed with eight couples and three single women.
Results: The images obtained showed that during intercourse in the "missionary position" the penis has the shape of a boomerang and 1/3 of its length consists of the root of the penis. During female sexual arousal without intercourse the uterus was raised and the anterior vaginal wall lengthened. The size of the uterus did not increase during sexual arousal.
Conclusion: Taking magnetic resonance images of the male and female genitals during coitus is feasible and contributes to understanding of anatomy.

Het volledige artikel is hier te lezen, en is suitable for work zolang je niet te veel naar beneden scrollt .

Update
Ow wat stom. Ik dacht al dat er iets bekends aan dit verhaal zat. Het onderzoek is uit 1999 en won in 2000 reeds de prijs. Sorry!

De eerste dag heerlijk buiten zitten op het balkon, al was het na een roseetje en een overheerlijke soep met pangafiletballetjes al gauw te koud, bleef niet ongestraft. Wel dertig muggen hadden zich toegang tot de huiskamer verschaft.

Nog onervaren en daardoor sloom waren de eerste muggen van het seizoen zo uit de lucht te meppen en ook op de muren bleven ze lang genoeg zitten om zich slachtoffer te kunnen noemen. Aldoor spiedde mijn oog voor kleine vlekjes op behang en muur, en er één spotten was er één doden, tenminste, als ze niet ondersteboven aan het plafond hingen. Ik ben niet zo lang, en na een paar wijntjes ben ik veel te onhandig voor heldendaden op stoelen en tafels. Dus bij de zwaartekracht tartende exemplaren verwittigde ik de wat handigere vrouwelijke muggendoders, die vervolgens de halsbrekende toeren op zich namen. Net nadat één der dames een streepje achter haar naam had gezet en weer veilig met beide benen op de grond stond, vloog er een mug achter haar langs. "Stil staan!", maande ik en beraadde me op de nu te volgen stappen. Voorzichtig bracht ik mijn handen achter haar rug, klaar om toe te slaan. De mug had overduidelijk geen zin om te sterven en besloot, ter provocatie, precies op de billen van de moordenares van z'n voormalig vriendje te landen. Wat een slimme mug! Terneergeslagen gaf ik mij over en zei "Eh, dit kan natuurlijk echt niet!", tegelijkertijd vertwijfeld kijkend naar mijn disgenoten. Hoe de eigenares van de billen begreep dat de mug aldaar geland was snap ik nog steeds niet, maar het antwoord luidde redelijk duidelijk "doe maar!". "Weet je het zeker?", stamelde ik nog, maar ze was vastberaden. Het klonk "Pats!" en vol trots presenteerde ik, op de houten tafel, de meest zacht en tevreden gestorven mug ooit. Hiermee is voor eens en voor altijd bewezen dat er zoiets bestaat als een uiterst functionele billentik, maar dat de omstandigheden wel uiterst nauw komen .