Sven wees me erop dat ik een multiple person syndrome heb. Naast dr. Doom ben ik namelijk ook

• Ironman (Inventor. Businessman. Genius),
• Han Solo (Even though you've been described as reckless, selfish and cocky, you're the type of person others love to be around. People like you because you're a scoundrel. ),
• Data (Even though you are a genius you are always striving to be better.),
• Daniel Jackson (You are sensitive to the needs of others and are a good communicator. You always stand up for the little guy. ),
• Kaylee Frye (Ship Mechanic) (You are good at fixing things. You are usually cheerful. You appreciate being treated with delicacy and specialness.),
• Daniel Craig (The sixth actor to play Bond in the movies promises to be a more realistic, down to earth and not so perfect James Bond, while still being a sexy womanizer.),
• Dr. Jack Shephard (You try to help people and do what is upright. You are very vigorous and people look to you for guidance.)

Grappig hoe de meeste figuren nou niet bepaald op elkaar lijken . Het zou trouwens nog leuker zijn om een vriend dezelfde vragen met jou in zijn/haar achterhoofd te laten maken en de antwoorden te vergelijken .

Ow ja, en mijn SQ is 117.75

Bobby was vroeger een echte waakpoes, maar vanwege wat verwijfde trekjes in zijn roemruchte verleden wordt hij ook wel Baby genoemd. Ook al hield hij, toen hij nog voor man doorging, met veel bombarie schavuiten, schobbejakken en schorem buiten het erf van een groot oud huis, na het gevecht liep hij altijd vol kleerscheuren het huis binnen en begroette zijn baasje alsof het opstootje hem al gecastreerd had: Met een zielig hoog miauwtje.

Daadwerkelijk ontmand en inmiddels wonend op de tweede verdieping van een grachtenhuis is zijn miauw nog even hoog en is hij nog steeds niet al te goeie vriendjes met binnendringers. Mij werd aangeraden hem vooral niet te aaien. De enige die dat heeft overleefd schijnt zijn bazin zelf te zijn en zij vond het nog veel te vroeg voor mij om te sterven. Ik kan haar daar trouwens geen ongelijk in geven. Vanochtend was het zover. Droogvoer aanvullen, water verversen, drollen uit de zeolietenbak halen, balkondeuren even open en met een sigaretje en een kopje koffie van de Amstel genieten. Meneer schijnt ook af en toe wat gras van het balkon te eten, dus om hem wat ruimte te geven ben ik op de bank gaan zitten. In plaats van dat hij gehoor gaf aan dit ruime gebaar, sprong hij direct naast me, gaf me een kopje, liet zich aaien en spon tevreden. Daar sta je dan met je stoere verhalen. Zou hij eindelijk zijn gelijke hebben gevonden?

Update
Zo, het avontuur is weer afgelopen. Bobbie heeft zijn baasje weer en ik mijn rust . Maar ik mag eigenlijk niet klagen. Het was een welkome afwisseling: Het is best lekker om eens te ontsnappen aan dat kleine kamertje en te zitten in een grote ruimte met prachtig plafondrelief, op een ligfauteuil, flink veel kunst aan de muur, een kast klassieke muziek, twee enorme boekenkasten, de Groene Amsterdammer en de Opzij, een balkon, zelfsamengestelde kruidenthee en laatst, maar zeker niet minst, een aaibare poes. Ik zal het dus weer even zonder moeten doen .

Vrouwen zijn alwetende wezens, zeker als ze samenspannen! Het plan om ze uit te wonen werd compleet genegeerd en in plaats daarvan werden we ingemaakt! Niets ontgaat ze, ze weten alles! Zijn Menno en ik druk vakjes aan het tellen, liggen al twee slanke vrouwenvingertjes op de juiste kleurtjes aan weerszijden van onze uitgangspositie. Heb je de vraag half voorgelezen, krijg je het antwoord al in je gezicht geduwd. Liggen ze wat te ver voor, schenken ze hun glas nog eens extra vol, alsof ze willen zeggen "kijk, zonder nadenken!". En je voelt al aan je klompen aan dat je een vraag eindelijk goed gaat hebben op het lachje dat voorafgaat aan de vraag. Ik was al helemaal voor gemengde sporten (douchen!), maar nu snap ik ook waarom het bij trivial pursuit zin heeft (douchen!?). Ik wil namelijk ook wel eens weten hoe een overwinning smaakt! 2-0 voor de dames !

Nu ik bewezen heb dat ik een parkiet in leven kan houden (al stierf hij een paar maanden later, maar laat ik me dat maar niet aanrekenen), mag ik een weekje op een poes passen. Vreemd. Ergens schijn ik iets betrouwbaars uit te stralen. Ik heb hiervoor namelijk een luitspelende jongeheer verslagen die in dezelfde tijdspanne ook aanwezig is. Zelf zou ik namelijk mijn geliefde dier veel eerder toevertrouwen aan iemand die een archaisch muziekinstrument bespeelt, dan aan iemand die liever bier drinkt dan rondjes rent. Vast goeie karma .

Ik heb ervaring met goudvissen, dwerghamsters, honden, kanaries, kwartels, konijnen en parkieten, maar een kat is toch weer een heel ander beestje. Al die andere beesten hebben immers geen kattenbak. Wat ik begreep van het verhaal van mijn onderonderbuurvrouw, hoef ik hem of haar (ik zal het navragen) alleen maar eten, water en zeolieten te geven en mag ik van haar tv en haar dagboeken gebruik maken. Maar of dat een vriendelijk gebaar was, of een vriendelijk verzoek om quality time door te brengen met het anders zo eenzame poezenbeest, werd mij niet duidelijk. Hoe eenzaam zijn Amsterdamse grachtenpandpoezen? Het schuchtere beest oppakken en meenemen naar mijn eigen kamer zit er vast niet in, en het is ookal geen mooie zomer om de tijd op haar balkon door te brengen. Achja, misschien heeft het wel iets rustgevends, een boekje lezen met een poes op schoot. Maar dan moet het beest natuurlijk wel meewerken. Verwacht iig een boel suffe poezenfoto's .

Vraag maar aan Elske! Heb je nu wel gewonnen, en wat heb je gewonnen?