Toen ik echter een maand of wat geleden met erg veel plezier met iemand chatte die een webcam aan had staan, veranderde ik van mening. Nog steeds vind ik videotelefonie vervelend. Een telefoongesprek vraagt immers al je aandacht en er wordt van je verwacht dat je die aandacht ook geeft. Bij chatten is dat echter anders. Daar ga je er meestal van uit dat de ander nog veel meer te doen heeft; het contact is meer vrijblijvend, ook of je die webcam aanzet of niet. Webcamchatten is wat dat betreft ideaal. Zonder "de hoorn erop te leggen", sluit je de "stream" af. Maar webcamchatten is eigenlijk ook heel leuk! Het zien van iemands gezicht terwijl je chat maakt het heel vertrouwd (mensen zijn immers visueel ingestelde wezens), en zien hoe iemand reageert op je chatuitspraken is geweldig. Daarom heb ik vandaag maar een webcam aangeschaft. En tot nu toe vind ik het een geweldig speeltje . Dusseh, als je msn hebt, ben ik te webcammen
Ik ben benieuwd naar jullie creaties
Met dank aan Abdon (en Geenstijl) voor de tip!
Fast forward naar vandaag. Kaartjes met beperkt zicht, 1e linker balkon achteraan, op een pluche hoge stoel die zit als een barkruk met Nicole-syndroom: Rechtop zitten! En dat beperkte zicht deed de show de das om. Hij verdween achter zijn vleugel en ik heb hem alleen aan het begin en aan het eind in de ogen kunnen kijken. En dat is jammer voor een man met zo'n expressief gezicht en vooral plastieken mond; het publiek lacht en ik blijf in het ongewisse. Zijn stem is fantastisch, de bassist is geniaal, al heb ik me door mijn favoriete gitarist laten vertellen dat Marcel de Groot een beetje tegen viel. De grappige intermezzos, die de CD helaas niet gehaald hebben, werkten fantastisch. Vooral zijn poging om zoveel mogelijk drankjes op te noemen die moslims niet mogen drinken op een terrasje (al miste ik de cognac), nadat hij de voordelen van het niet-Christen en niet-Joods zijn had aangehaald. Maar pas bij het laatste nummer "Mooi II", waar van Roozendaal achter z'n vleugel verscheen, een sigaret opstak en deze met de volle teugen van het genot oprookte, de lucht vullend met de heerlijke associatie van een ex-verslaafde die in de rookcoup gaat zitten, begreep ik wat deze show miste. Drank en sigaretten! Wat doet dit in een theater? Zijn muziek heeft de hese stem van jazz in een klein caf, z'n kop moet licht gefilterd worden door blauwe slierten rook, zijn grapjes ontvangen met dronkemansgelach! Typisch dat Wipi en ik eindigden in het niet-rokersgedeelte van de Wildeman. Maar we eindigden met een geweldige discussie! Bedankt Wipi, soms heb je gewoon even een zetje nodig om je tot een topavond te verleiden!