Vandaag een simpel doch doeltreffend recept verzonnen toen ik met the munchies uit de Roetertoeter liep: Bucatini Chipolata. Eigenlijk verzon ik in de C1000 pas dat er ook chipolataworstjes in konden, maar de rest is puur uit honger ontstaan. Het idee is gebaseerd op wat ik laatst bij Francesco, een èchte Italiaan , heb gegeten: Bucatini met Pancetta Arrotolata in tomatensaus. Eigenlijk heb ik het dus helemaal niet verzonnen, maar aangepast . Nou ja, het is verdomde lekker! Bucatini kun je bij de C1000 van het merk De Cecco™ kopen, en is een cross-dressing macaroni die denkt dat hij een spaghetti is. Zeg maar een nummer 42, Yaki Udon, met laarsvormige aspiraties. De Cecco™ heeft trouwens echt fantastische pasta's, de mafaldine heb ik bij hen vandaan .

Het valt me op dat telkens als men mij vraagt welk land ik nog wel eens zou willen bezoeken, ik de bestemming uitkies op haar keuken. Mexico lijkt me bijvoorbeeld een geweldige reisbestemming, of Indonesië, of India, jummie ! Dit houdt automatisch in dat landen met een minder bekende keuken niet op mijn verlanglijstje staan en daar moest maar eens wat aan gedaan worden.

Gelukkig ben ik niet de enige culinair reislustige en zo is het goede voornemen geboren om een soort wereldreis langs alle exotische restaurants in Amsterdam te maken en elke keer een voor ons onbekende keuken aan te doen. Dat gaat tot nu toe niet onverdienstelijk en sinds het begin van het jaar hebben we inmiddels Tibetaans, Assirisch en Peruaans gegeten. Tips voor exotische bestemmingen zijn natuurlijk welkom!

Afgelopen vrijdag was de Koreaanse keuken aan de beurt. Het nationale gerecht van Korea is Bulgogi: Dun gesneden, gemarineerd rundvlees. Het vlees wordt aan tafel gegrild op een soort omgekeerde wok en je moet er zelf een rolletje van maken door een plakje rundvlees, wat plakrijst, groenten en een beetje saus op een slablaadje te leggen. Eindelijk een goede toepassing voor sla! Ik heb het dan ook direct de volgende dag gemaakt (foto voor en na het rollen). Als je zelf ook aan de slag wilt kun je hier het recept vinden.

HLN.be verhaalt dat volgens de Britse Kelly Holgate het type chocalaatje dat een vrouw het liefste eet veel vertelt over de man die ze zoekt. Zo zou de Mars-etende vrouw op zoek zijn naar "een gladde, krachtige man die je altijd achterlaat met het gevoel dat je meer wil", de champagnetruffel-etende vrouw verkiest de "proper geschoren man, die met je dineert, zijn wijn kent, je het gevoel geeft dat je op de top van de wereld leeft en je lichtjes duizelig achterlaat" en de praline met donkere chocolademousse verslindende dame zoekt mysterieuse, moeilijke mannen, type ruwe bolster blanke pit.

Nu ben ik natuurlijk reuze benieuwd naar jullie favoriete manier om chocolade tot je te nemen en vooral welke man (of vrouw) daar dan bij hoort. Ik ga voor het hazelnotenpaaseitje, smelt op de tong, mooi rond en met een goed hart .

Ik had al een tijdje een diner te goed van Maya, m'n onderbuurvrouw, omdat ik een paar weekjes op haar appartement en haar vogel Kees heb gepast en gisteren kwam het er dan eindelijk van in de vorm van een kerstdiner grotendeels bereid door haar ex-vriendje Bas. Hij verblijft zo eens per paar maanden bij Maya als hij niet op een boot de wereld rondreist om rijke klanten te vermaken met z'n horeca-ervaring en is ter afwisseling even in de bouw bezig, bij het eenmansbedrijfje van z'n vriend Herman, die ook uitgenodigd was. De laatste genodigde was Ralph, een hippe softwareverkoper en (een) vriend van Maya.

Het diner begon met grote japanse oesters, waarover je vlak voor het eten even een beetje rode-wijnazijn met sjalotjes moest gieten, toastjes met tarama (visseneitjes), plakjes gerookte zalm en gegrilde mosselen met knoflookboter en peterselie. Vervolgens velouté (een franse roomsoep) en weer mosselen, deze keer gekookt in een tomatensaus. Het hoofdgerecht bestond uit mafaldine met een ragout, varkensrollade en salade. En we eindigden met een tiramisu. Dit alles rijkelijk overgoten met allerlei soorten wijnen, maar voornamelijk champagne. Wat een luxe !

Niet het standaard elkaars-beste-vrienden-, of familiefeestje dat je normaal verwacht met kerst, maar door deze grappige mix van erg interessante figuren en de geweldige gerechten enorm geslaagd! Bedankt Bas en Maya!

Morgen is het kerst en ik heb mezelf dit jaar opgeworpen om alles "voor bij de koffie" te verzorgen. Zaterdag dus lekker naar de Albert Cuypmarkt geweest en een kilo chocolade, een pond geroosterde hazelnoten en amandellen en een metalen beslagkom gekocht. Van Jeran kreeg ik het recept voor noten-caramel-bonbons (maak caramel, doe er geroosterde noten in, stort het op een vetvrij papiertje, maak er brokjes van en coat ze met gesmolten chocolade) en van Alton Brown het recept voor cognactruffels. De overgebleven noten en chocolade heb ik gemengd, gestort op een vetvrij papiertje en overgoten met geroosterde kokos, jummie! Het moeilijkst is toch wel de caramel en de chocolade voor de coating vloeibaar genoeg te houden om ermee te kunnen werken. Het is zo'n gruwelijke kliederboel geworden dat ik er niet gauw weer aan begin, maar het resultaat is wel geweldig! Ik ben alleen een beetje misselijk nu .