Dit recept heb ik Ainsley Harriott ooit eens op een zaterdagochtend op de BBC zien klaarmaken toen ik nog in Gein woonde. Helaas heb ik al een jaar geen BBC 1 of 2 meer . Het recept is supersimpel: Braad een paar sausijsjes aan alle kanten mooi bruin, maar niet al te gaar. Rol een pak croissantdeeg van Danarole uit en besmeer het geheel aan één kant met flink veel mosterd. Leg de sausijsjes op de driehoekige stukjes deeg en rol het croissantje op. Bestrijk de croissantjes met een beetje ei en schuif ze (op een vetvrij papiertje) voor 15 tot 20 minuten in een oven.

Het is altijd erg leuk om met Italianen over eten en koken te praten. Weinig nationaliteiten zijn zo kieskeurig over wat er wel en niet in een gerecht hoort (en zo onderling verdeeld over wat de bestanddelen dan zouden moeten zijn). Vandaag van Francesco een recept gekregen voor Lasagna Pesto, feitelijk niet veel meer dan lasagnabladen met pesto-bechamelsaus. Erg snel te maken, heel puur en sterk van smaak en geweldig als bijgerecht bij bijvoorbeeld spinazie. Aanrader!

Je kunt je natuurlijk tegen de verdoemenis die herfst heet verzetten, en dat was ik in eerste instantie ook van plan, maar je kunt het ook omarmen en dat heb ik vandaag maar eens gedaan. Bas positivo, jawel. Ik heb mezelf een mooi cadeautje gegeven. Iets dat herfst en winter schreeuwt en waar je zelfs Bas blij mee kunt maken. Ik heb mezelf eindelijk een zware, 28 centimeter grote, glimmend rode, gietijzeren braadpan gekocht. Hij past precies in mijn oventje, heeft een ruw geëmailleerde binnenkant waarop vooralsnog niets lijkt aan te branden en een plaatstalen deksel, helaas geen gietijzeren, vast om kosten te bespraren. En dat kosten besparen is wel nodig ook trouwens, godallemachtig wat zijn die dingen duur! Ik had graag een Le Creuset gekocht, maar 175 euro!? Zoals Rob Corddry zou zeggen: "Come oooooon!".

Zo'n braadpan moet natuurlijk direct in gebruik genomen worden en hoe doe je dat beter dan de grootste herfstaanbidder die je kent uit te nodigen en hem te overladen met herfstigheid. Kruidige kalfsriblap gestoofd in Westmalle dubbel (een zelfverzonnen brouwsel met wortel, sjalot, knoflook, tijm, salie, kruidnagel, room, sinaasap en ontbijtkoek) met rode kool en aardappeltjes! Daarna natuurlijk bockbier en groningse metworst met kruidnagel . Ik ben om. Kom maar op herfst, ik en mijn nieuwe braadpan sudderen je op een laag pitje helemaal gaar!

Koken is het perfecte knutselen, zeker als je het samen doet. De "arbeid" zelf is al geweldig, en dan mag je het gefabriceerde nog opeten ook! Vanavond samen met Jeran, bij sommigen van u beter bekend als Nico Simons, eens flink gehobbied bij hem en Suzanne thuis. Jeran is net zo'n liefhebber van koken als ik, maar heeft, in het verre Diemen, de beschikking over een veel mooiere en vooral grotere speeltuin dan ik. Ik kon me dus flink uitleven en nog meer oppervlakken smerig maken dan ik normaal al doe, zonder met de rotzooi te zitten!

Als hoofdgerecht paddestoelenrisotto met caesar salad en lamsrack in rodewijnsaus gekookt, met als toetje koffie/thee, cognac en crème brulée: De vuurdoop voor mijn gasaanstekergestookte lasapparaat! Het kost je twintig minuten branden en ieder van ons een zere duim, maar dan heb je ook wat! We waren best trots op het eindresultaat: Topmaaltijd . Maareh, Sinterklaas: Als het je niet lukt om mij een meer opgeruimd persoon te maken, misschien is een sterkere brander dan wat?

Ik vermoed trouwens dat Jeran en Suzanne opnieuw kunnen gaan schilderen. In z'n enthousiasme heeft Jeran bij het omslaan van z'n wijnglas het wereldrecord afstandsspetteren verbroken en zowel de muur als mijn t-shirt, de tafel, mijn bord en het laminaat ondergespettert (met wijn, viespeuk!). Nog even oefenen en je spettert zo een volwassen vent van z'n brommer Jeran !

Quiches zijn lekker, maar ik vind ze nogal bewerkelijk en het geeft zo'n zooitje. Vooral de bodem maken. Prutsen met deeg is best leuk, maar achteraf zit alles vol met meel en deeg. Vaak blijkt dat je te weinig deeg hebt, of dat je vulling te nat is, waardoor de bodem toch mislukt en je een omelet overhoudt.

Vandaag dus maar eens een alternatief bedacht: de Lasagna Lorraine. Spek, prei, room en kaas, maar zonder de bodem en de eieren en in plaats daarvan lasagnabladeren. Hier is het recept en hier het resultaat .

Ow ja, voor ik het vergeet: Dit is m'n tweehonderdste blogje!