Het is hard werken voor De Kift, of zoals Wipi zei: “de muzikanten zien hun instrumenten als landwerktuigen waarmee ze zich door de muziek heen ploegen” (of iets van die strekking). Dat moet ook haast wel, want drie van de acht bandleden wisselen in sommige nummers haast elke tien seconden van instrument (van trombone naar tuba naar soesafoon of van electrisch gitaar naar trompet naar zang), met pauzes van hooguit een seconde. Mij raakte het wel. De stem van Ferry Heyne bezorgde me meerdere keren kippenvel en de vette hoempapafunk-en-punkriffs bezorgde me niet alleen pijn in m'n wangen van het voldane glimlachen, als ook compulsief ritmische bewegingen van voornamelijk benen en hoofd. Check ze eens op ITSradio, inmiddels staan de albums 7, Koper en Vlaskoorts online!
Update
Jerans foto's zijn hier te bekijken (4 zijn public, voor de 3 andere moet je z'n toestemming vragen)
Thuisgekomen stond er een klein flesje voor mijn deur, vermoedelijk van mijn net uit Frankrijk teruggekomen buurvrouw. "Pommeau de Normandie", versierd met een Gault Millau hangertje. Als groot fan van peren heb ik hem maar gelijk opengetrokken. Wat een geniale manier om fruit tot je te nemen! Een zoete, op de Festini-peerijsjes gelijkend 17% drankje met een licht bittere nasmaak van calvados. Ge-wel-dig!